8 روش بسیار موثر برای متوقف کردن تمایلات احتکار

شاید دارید به اطراف خود نگاه می‌کنید و متوجه می‌شوید که چند ماه است که نمی‌توانید کف را ببینید.

یا شاید یک اینچ فضای پیشخوان روشنی برای کار کردن ندارید و مطمئن نیستید که چه زمانی این اتفاق افتاده است، اما تا حدودی شروع به ناراحتی شما کرده است.

انباشت “مواد” فقط یک شبه اتفاق نمی افتد. گرایش به احتکار در طی چند ماه و حتی سالها ایجاد می شود.

وقتی آن توپ در حال چرخش است، متوقف کردن آن دشوار است. دشوار است اما غیرممکن نیست.

خوشبختانه، اگر در حال خواندن این مقاله هستید، به این معنی است که متوجه می‌شوید چیزی در اینجا کاملاً درست نیست، و می‌خواهید کمک کنید تا بفهمید چرا این اتفاق می‌افتد، و در مورد آن چه باید کرد.

خبر خوب این است که می توانید احتکار را قبل از اینکه از کنترل خارج شود کاملاً مهار کنید. ممکن است آسان نباشد، اما شدنی است.

کلید این است که انگیزه های ناخودآگاه خود را برای انجام این کار درک کنید. از آنجا، می‌توانید مراحلی را که برای کنترل مسائل نیاز دارید تعیین کنید.

با یک درمانگر معتبر و با تجربه صحبت کنید تا به شما کمک کند بر تمایلات احتکار خود غلبه کنید. ممکن است بخواهید سعی کنید از طریق BetterHelp.com با یکی صحبت کنید برای مراقبت با کیفیت در راحت ترین حالت.

چرا احتکار اتفاق می افتد؟

یک مطالعه 2012 در هاروارد نشان داده است که احتکار یک زیرگروه قوی از اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) است. . مایکل جنک، استاد روانپزشکی هاروارد و متخصص OCD، می‌گوید: «احتکارکنندگان در تصمیم‌گیری، به‌ویژه در مورد ارزش دارایی‌هایشان، مشکل زیادی دارند».

به نظر می رسد افرادی که تمایل به احتکار دارند، ارتباط عاطفی قوی با دارایی های خود ایجاد می کنند. این اغلب از دردی عمیق ناشی می‌شود که آن‌ها در کار کردن با آن مشکل دارند.

در عوض، آنها انرژی خود را تغییر می دهند تا مجبور نباشند با آسیب مقابله کنند. آنها در عوض توجه خود را به اجسام بی جان منتقل می کنند.

این باعث می‌شود این موارد بسیار ارزشمندتر از آنچه هستند به نظر برسند. ارزش درک شده از این اشیاء باعث می شود که احتکار کننده ها در هنگام خلاص شدن از شر آنها اضطراب زیادی ایجاد کنند.

آنها احساس می کنند چیز مهمی را از دست خواهند داد که بدون شک در آینده به آن نیاز خواهند داشت. آنها نگران و ناراحت می شوند که آنها را رها می کنند.

اگر احساس می‌کنید در این مسیر هستید و می‌خواهید تمایلات احتکار خود را قبل از اینکه از کنترل خارج شوند، مهار کنید، می‌توانید مراحل زیر را انجام دهید.

1. آنچه را که احتکار می کنید و چرا آن را تجزیه و تحلیل کنید.

اول از همه، مهم است که تعیین کنید آیا واقعاً در حال احتکار هستید یا برای آماده شدن برای یک موقعیت وخیم کوشا هستید.

تفاوت اصلی بین کلکسیونرها یا پیش سازها و کسانی که احتکار کننده در نظر گرفته می شوند، مواردی است که آنها احتکار می کنند. برای مثال، کلکسیونرها ممکن است طیف وسیعی از موارد مرتبط با موضوع را داشته باشند. آن‌ها ممکن است اتاق‌های کاملی به اسب کوچک من یا وسایل انتقام‌جویان اختصاص داده باشند. آن‌ها می‌توانند صنعتگران مشتاقی باشند که از عرضه آثار هنری یا فروش ابزار برای اقلامی که می‌توانند به خوبی استفاده کنند، نهایت استفاده را می‌برند.

پرپرها اغلب مواد غذایی و اقلامی را که ممکن است در مواقع اضطراری به آنها نیاز داشته باشند ذخیره می کنند. آن‌ها کوپن‌ها را می‌بندند تا بتوانند کالاهای کنسروی اضافی بخرند، یک سال آب بطری در گاراژ داشته باشند، احتمالاً حتی یک پناهگاه حفر شده در باغچه پشتی.

در مقابل، احتکارکنندگان انواع چیزهایی را که هیچ ارزش ملموسی ندارند – حتی برای شخصی که آنها را احتکار می کند – نگه می دارند. آنها ممکن است لباس هایی را که دیگر مناسب آنها نیست، روزنامه های چاپ شده سال ها قبل، مواد غذایی تاریخ مصرف گذشته، قاشق های پلاستیکی استفاده شده و غیره را ذخیره کنند.

به برخی از چیزهایی که به آنها پایبند هستید نگاهی بیندازید و در مورد اینکه چرا از شر آنها خلاص نشده اید کاملاً با خود صادق باشید. احتکارکنندگان به دلایل مختلف با اقلام پیوندهای عاطفی قوی برقرار می کنند و در نتیجه جدایی از آنها با مشکل شدید مواجه می شوند.

به عنوان مثال، شخصی ممکن است کیسه پلاستیکی را که پر از سوراخ است و کاملا غیرقابل استفاده است بچسبد. هیچ توضیح منطقی در مورد اینکه چرا آنها به این موضوع چسبیده اند وجود ندارد، اما فرد به دلیل وابستگی عاطفی آن را حفظ کرد. آنها خرید روز خوبی را با بهترین دوستشان داشتند و این کیسه پلاستیکی بود که هنگام خرید کتاب جدیدی که دوست داشتند به آنها داده شد.

به جای اینکه فقط به یاد داشته باشند که به عنوان یک روز خوب، یک پیوند عاطفی با یک شی ایجاد کرده اند که آن تجربه را به آنها یادآوری می کند. برای آنها، دور انداختن کیسه پلاستیکی مانند دور انداختن آن خاطره است و در نتیجه باعث ایجاد درجات زیادی از ناراحتی عاطفی آنها می شود. آنها همچنین ممکن است از آسیب رساندن به احساسات آن دوست با دور انداختن این مورد بترسند.

2. توجه داشته باشید که تمایلات احتکار از چه زمانی شروع شد و چه چیزی ممکن است باعث آنها شده باشد.

علاوه بر اینکه OCD عامل اصلی اختلال احتکار است، رفتار احتکار اغلب از ضربه ناشی می شود.

فرض کنید یک فرد مسن به دلیل از دست دادن یک گربه خانگی محبوب آسیب دیده است. شاید به شدت مریض شده باشد و بمیرد، یا دیده باشند که با ماشین برخورد کرده و به طرز وحشتناکی می‌میرد. آنها ممکن است سعی کنند با «نجات دادن» هر چه بیشتر گربه‌ها، آن درد را جبران کنند و روی آن بنویسند.

آنها بچه های ولگرد را می گیرند، بچه گربه های پرورش داده می شوند، به طور منظم از پناهگاه های اطراف خود فرزندخواندگی می کنند. آنها 20، 40، 100 گربه (یا بیشتر) را جمع می کنند و سعی می کنند به همه آنها غذا بدهند. از آنجایی که تنها با چند گربه تمیز نگه داشتن خانه شما به تلاش زیادی نیاز دارد، تصور کنید با این تعداد گربه در چه وضعیتی زندگی می کنند!

اگرچه شخصی که احتکار می کند ممکن است فکر کند که کار خوبی انجام می دهد، معمولاً برعکس این موضوع صادق است. این یک وضعیت بد است که در آن گربه‌ها به احتمال زیاد بیمار، سوء تغذیه هستند و بدون امکان فرار در خانه گیر می‌افتند.

آن حیوانات معمولاً در شرایط اسفناکی زندگی می‌کنند که اطراف آن را انبوهی از مدفوع احاطه کرده‌اند و از انواع عفونت‌ها و بیماری‌ها رنج می‌برند. آنهایی که از گرسنگی نمی‌میرند، ممکن است وقتی تسلیم سرنوشت خود شوند، به خوردن رفقای افتاده خود متوسل شوند. در همین حال، احتکار کننده نسبت به واقعیت وضعیت اطراف خود نابینا است، و کاملا متقاعد شده است که آنها ناجی این نوزادان بیچاره هستند.

3. یاد بگیرید که داستان پشت اعمال خود را ببینید.

وقتی انواع اقلامی را که احتکار می کنید بررسی کردید، ممکن است بتوانید تعیین کنید که چه چیزی باعث شروع جمع آوری آنها شده است.

مثال دیگری در اینجا آمده است: یک آقا مسن که می شناختم بیش از 30 سال همه روزنامه هایی را که دریافت می کرد نگه داشت. اینها اتو کشیده شده و در ستون هایی که همه راهروهای خانه را از کف تا سقف می پوشاندند، چیده شده بودند. اتاق یدکی یک آرشیو روزنامه بود که مسیرهای به سختی قابل کشتیرانی بین آنها وجود داشت. او با این فکر که یک مشکل را رها کند دچار حملات پانیک کامل می‌شود.

یک بار از همسرش پرسیدم که چرا این کار را کرد و کی شروع کرد. او توضیح داد که پدرش با آلزایمر و زوال عقل از 56 سالگی شروع به کاهش آهسته کرده بود. وقتی شوهرش به آن سن رسید، شروع به جمع‌آوری روزنامه کرد و از فکر اینکه آنها را رها کند وحشت کرد. استدلال او این بود که وقتی و اگر خودش شکست بخورد، نوعی بانک حافظه برایش فراهم می‌کردند. او به قدری از از دست دادن ذهن و حافظه خود وحشت داشت که یک هارد دیسک اکسترنال ایجاد کرد تا دوباره روی آن بیفتد.

چیزهای خود را مرور کنید و سعی کنید تعیین کنید دقیقاً چه زمانی و چرا شروع به ذخیره کردن آنها کردید. شما ممکن است حافظه ای آهنی داشته باشید و تاریخ و شرایط دقیقی را که در آن هر مورد را جمع آوری کرده اید به خاطر بسپارید. هنگامی که متوجه شدید این کار از چه زمانی شروع شده است، می توانید سعی کنید آنچه را که ممکن است این رفتار را آغاز کرده باشد، کشف کنید.

4. موجودی اقلامی را که احتکار می کنید همراه با توضیحی برای هر یک از آنها تهیه کنید.

این احتمالاً کمی زمان خواهد برد، اما اگر به شما در درک انگیزه‌هایتان کمک کند، ارزشمند است. از آنجایی که احتکار یک نوع فرعی از OCD است، این می تواند اجبار شما را به سمتی سالم تر و سازنده تر هدایت کند.

با نشستن در مقابل یک انبوه وسایل انباشته شروع کنید. یک تکه را در دستان خود بگیرید، آن را بچرخانید و به خاطر داشته باشید که چرا تصمیم گرفتید آن را نگه دارید. سپس با خود در مورد آنچه که قصد انجام آن را دارید واقع بین باشید. آن را با برچسب شماره گذاری کنید و آن عدد و توضیح را در یک مجله یادداشت کنید.

این روند را تا جایی که می توانید با مواردی که جلوی شماست تکرار کنید. سپس توضیحاتی را که نوشته اید بخوانید. از خود بپرسید که آیا این توضیحات برای شما منطقی است یا خیر. آیا ایده هایی که در مورد استفاده از این موارد در آینده دارید معقول است؟

انجام این کار ممکن است به شما کمک کند تا درک بهتری از اینکه این اجبارها از کجا می آیند به دست آورید.

یک جنبه اصلی که اغلب به احتکار کمک می کند، احساس کنترل است. افرادی که احساس می کنند کنترل زیادی بر زندگی خود ندارند، سعی می کنند با کنترل موارد موجود در محیط خود، با این احساس مقابله کنند. آن‌ها همچنین می‌توانند سعی کنند دوره‌هایی از زندگی‌شان را که در آن‌ها رنج کشیده‌اند، جبران کنند، مانند مثال قبلی گربه.

کسی که گرسنگی و کمبود را تجربه کرده است ممکن است غذای پوسیده یا 99٪ ظروف غذای خالی را نگه دارد زیرا به هیچ وجه نمی تواند فکر دور انداختن مواد غذایی را تحمل کند. افرادی که از مرگ وحشت دارند، اغلب چیزهایی را به عنوان وسیله ای برای مقابله با ترس خود از “رها کردن” نگه می دارند.

همانطور که قبلاً ذکر شد، مطالعات اخیر نشان داده اند که تعداد زیادی از افراد مبتلا به OCD + تمایل به احتکار حداقل یک ضربه بزرگ زندگی را تجربه کرده اند. این ممکن است از دست دادن والدین، از دست دادن فرزند یا همسر، یا مواجهه با بیماری یا آسیبی باشد که زندگی را تغییر می دهد.

در نتیجه، فرد سعی می کند با از دست دادن خود با پر کردن سوراخ دردناک قلب خود با “مواد” مقابله کند. این یک مکانیسم مقابله ای است که به آنها اجازه می دهد از مواجهه با درد عاطفی واقعی که تجربه کرده اند و سرکوب شده اند اجتناب کنند. آن‌ها این احساسات را تغییر مسیر داده‌اند و می‌توانند احساس از دست دادن را با از دست ندادن دوباره چیزی کنترل کنند.

یکی دیگر از جنبه های این نوع کنترل، ترس از مرگ و میر قریب الوقوع است. بسیاری از آنها ترس شدیدی از مرگ دارند و سعی می کنند از فکر کردن به موضوع اجتناب کنند. وقتی برخی از افراد با مرگ و میر خود روبرو می شوند، چه از طریق تشخیص بیماری لاعلاج یا واقعیت افزایش سن، بخشی از آنها خاموش می شوند.

این می‌تواند منجر به احتکار موارد برای پروژه‌هایی شود که آن‌ها قصد دارند «یک روز» آن را انجام دهند. یک نفر ممکن است در هر اتاق سطل‌ها یا کلاف‌های نخ گشادی از کف تا سقف برای همه پتوها و ژاکت‌هایی که قصد دارد بسازد داشته باشد. به طور مشابه، شخص دیگری ممکن است انبوهی از قطعات خودرو در سراسر چمن جلو داشته باشد.

آنها برنامه ها و پروژه های زیادی در ذهن دارند، اما در اعماق وجودشان می دانند که هرگز به آنها نخواهند رسید. بنابراین، با نگه داشتن آنها در اطراف، به این توهم می چسبند که هنوز زمان باقی مانده است.

5. سازماندهی مجدد کنید و “موارد” خود را به گونه ای کاهش دهید که به شما احساس اطمینان کند.

اگر به دلیل ترس از رها کردن خاطراتی که با آن‌ها مرتبط کرده‌اید، به آن‌ها چسبیده‌اید، می‌توانید وضعیت را دوباره سیم‌کشی کنید تا حافظه را به فضایی ملموس‌تر و منظم‌تر منتقل کنید. برای مثال، می‌توانید شروع به ایجاد کتاب‌های حافظه یا «کتاب‌نامه» کنید.

بیایید به نمونه کیسه پلاستیکی پاره شده قبلی برگردیم. اگر به دلیل خاطرات مرتبط با آن، با چنین موردی ارتباط قوی دارید، یک صفحه اسکرپ بوک زیبا را به خاطره آن روز اختصاص دهید.

یک جفت قیچی بردارید و یک مربع از کیسه پلاستیکی جدا کنید و آن را روی صفحه دفترچه بچسبانید. اطراف آن را با نوار چسب، تمبر، برچسب، تصاویر تزئین کنید – هر چیزی که شما را بیشتر خوشحال می کند. سپس تمام جزئیاتی را که در مورد این تجربه به خاطر می آورید بنویسید، از اینکه با چه کسی بودید تا کاری که انجام دادید و چه احساسی در شما ایجاد کرد.

از آنجایی که آن حافظه (و قطعه ای از آیتم مرتبط با آن) اکنون به عنوان یک یادبود فیزیکی تنظیم شده است، می توانید بقیه کیسه پلاستیکی را دور بیندازید. انگار که بخشی از جادو را از آن برداشته‌اید تا برای همیشه نگه دارید، بنابراین اکنون مجبور نیستید به اصل آن بچسبید.

هر بار که این کار را انجام می‌دهید، یک تکه از شلوغی‌های غیرضروری را در فضای خود از بین می‌برید.

البته اگر چیزهایی مانند مصالح ساختمانی را احتکار کرده باشید، انجام این کار ممکن است دشوارتر باشد. در چنین موردی، ممکن است ایده خوبی باشد که یک سوله یا ظروف ذخیره سازی دیگر بسازید یا بخرید. حتی می توانید یک واحد ذخیره سازی اجاره کنید، اگر این در حد بودجه شما باشد. به این ترتیب، می‌توانید وسایلی را که جمع‌آوری کرده‌اید از محل زندگی خود خارج کنید، بدون اینکه مجبور باشید آن‌ها را رها کنید تا زمانی که برای این کار آماده باشید.

6. کوچک شروع کنید.

آیا احساس می کنید ممکن است بتوانید به تنهایی از شر چیزها خلاص شوید؟ اگر چنین است، برنامه ریزی بزرگی برای شلوغ کردن کل اتاق نشیمن خود در یک آخر هفته نداشته باشید. احتمالاً در نهایت دچار حملات پانیک خواهید شد و این شما را برای خلاص شدن از شر هر چیز دیگری مرددتر می کند.

یک منطقه کوچک از خانه خود را انتخاب کنید، مانند میز حمام.

مراحل فوق را انجام دهید و دلایلی را بنویسید که چرا به چیزهایی که فضا را پر می‌کنند پایبند هستید. سپس آنها را به ترتیب اهمیت برای شما رتبه بندی کنید.

آیا سایه چشم 30 ساله را به خاطر همان رنگی که مادر متوفی شما می پوشید، نگه می دارید؟ اگر سعی کنید آن را بپوشید، احتمالاً دچار عفونت چشمی خواهید شد. اگر می‌خواهید به خاطر حافظه، رنگ را نگه دارید، می‌توانید رنگدانه را به دفترچه یادداشت خود منتقل کنید و روی آن نوار بچسبانید تا درست بماند. سپس آن یک مورد را دور بیندازید.

ممکن است در انجام این کار موجی از مشکلات عاطفی داشته باشید، اما اشکالی ندارد. با این احساس بنشینید و اجازه دهید در شما بشوید. اگر نیاز دارید یک گریه خوب داشته باشید، اما متعهد شوید که آن را دور بریزید. سعی کنید آن را به عنوان “دور انداختن” تصور نکنید، بلکه فضا را برای محیط زندگی تمیزتر و سالم تر ایجاد کنید.

سپس به مورد بعدی بروید. این روند را تا جایی تکرار کنید که چند اینچ فضای خالی در مقابل خود داشته باشید. سپس بروید یک پارچه مرطوب و یک اسپری تمیز کننده با رایحه ای که دوست دارید تهیه کنید. رایحه های مرکبات نشاط آور هستند و کل منطقه را بوی تازه و تمیزی می دهند.

کمی روی میز اسپری کنید و از پارچه مرطوب برای تمیز کردن اطراف آن استفاده کنید تا تمیز شود. سپس یک قدم به عقب بردارید و به آن نقطه تمیز بر خلاف بقیه قسمت های پیشخوان نگاه کنید. از خود بپرسید که این چه احساسی در شما ایجاد می کند و ترجیح می دهید کدام یک از این دو حوزه را به صورت روزانه ببینید.

به خود ثابت کرده‌اید که بله، می‌توانید چیزهایی را که واقعاً به آنها نیاز ندارید رها کنید. و پاک کردن آن نقطه و تمیز کردن درست آن احساس شگفت انگیزی بود، اینطور نیست؟

درک این موضوع که رها کردن این «موارد غیر ضروری» آسیبی به شما وارد نمی‌کند، می‌تواند بسیاری از نگرانی‌هایی را که ممکن است در مورد انجام این کار احساس کرده‌اید، کاهش دهد. این نوع تقویت مثبت می تواند شگفت انگیز باشد تا انگیزه شما را حفظ کند تا به کاهش درهم و برهمی اطرافتان ادامه دهید.

7. به دنبال کمک حرفه ای باشید.

حتی اگر توانسته باشید شروع به پاکسازی چیزهایی کنید که انباشته کرده اید، این احتمال وجود دارد که دوباره به احتکار چیزها برگردید، مگر اینکه بفهمید چرا این کار را انجام می دهید، و مقداری قوی داشته باشید. راهبردهای مقابله ای برای مهار آن رفتار.

اگر بتوانید گام‌های اولیه را به تنهایی بردارید، عالی است، اما برای توقف احتکار در درازمدت، احتمالاً به پشتیبان‌گیری نیاز خواهید داشت.

احتکار یک شکل بسیار دشوار از OCD است که به تنهایی از عهده آن بر می آید. در جستجوی کمک از یک روان درمانگر آموزش دیده که بتواند به شما در انجام این کار کمک کند، مطلقاً هیچ شرمی وجود ندارد.

آنها نه تنها می توانند به شما کمک کنند تا تعیین کنید این رفتار از کجا نشأت می گیرد، بلکه راهبردهای مقابله ای محکمی به شما ارائه می دهند که می تواند این انگیزه ها را قبل از اینکه احتکار از کنترل خارج شود، متوقف کند.

درمانی رفتاری شناختی می‌تواند در غلبه بر تمایلات احتکار، به ویژه با راهنمایی یک درمانگر خوب، کمک بزرگی باشد.

اگر مایلید درمان را شروع کنید، ممکن است بخواهید خدمات آنلاین ارائه شده توسط BetterHelp.com. شما می توانید مستقیماً با یک درمانگر آموزش دیده و با تجربه از آسایش خانه خود صحبت کنید.

برای کسب اطلاعات بیشتر یا رزرو اینجا را کلیک کنید یک جلسه.

8. از تکیه کردن به دوستان و اعضای خانواده برای کمک به شما در این امر نترسید.

بسیاری از افرادی که تمایل به احتکار دارند به دلایلی کاملاً منزوی می شوند. کسانی که همسر یا شریک زندگی دارند ممکن است با رفتارهای خود شریک زندگی خود را از خود دور کنند. کسانی که تنها زندگی می کنند ممکن است از محیط زندگی خود خجالت بکشند که نمی توانند مهمان داشته باشند.

در نتیجه، آنها می توانند تنها و منزوی شوند. این امر در صورتی تشدید می شود که آنها وابستگی بسیار قوی به اقلامی که جمع آوری کرده اند ایجاد کرده باشند. از آنجایی که رها کردن این دارایی‌ها مانند از دست دادن عزیزانشان است، ممکن است در صورت داشتن اولتیماتوم، «موارد» خود را به جای مردم انتخاب کنند.

بالاخره، بر خلاف مردم، اقلام آنها به احساسات آنها صدمه نمی زند، به اعتماد آنها خیانت نمی کند، آنها را رها نمی کند یا بر آنها نمی میرند. تا زمانی که آنها را نگه داشته و ایمن نگه داشته شوند، همین کار را برای کسی که آنها را احتکار می کند، انجام می دهند.

اگر احساس می‌کنید که شفافیت ذهنی و احساسی برای کمک گرفتن دارید، از نزدیک‌ترین افراد به شما شروع کنید. اینها کسانی هستند که ممکن است سعی کرده اند در مورد تمایلات احتکار شما با شما صحبت کنند، فقط برای اینکه شما آنها را از خود دور کنید. آن‌ها به شما اهمیت می‌دهند، بهترین چیز را برای شما می‌خواهند، و بدون شک اگر فقط به آن‌ها اجازه دهید، هر طور که می‌توانند به شما کمک خواهند کرد.

می توانید احتکار را قبل از اینکه از کنترل خارج شود متوقف کنید. حتی اگر از کنترل خارج شد، می توانید آن را معکوس کنید. اولین گام این است که تشخیص دهید این یک مشکل است، و سپس برخی از مراحل بالا را برای شروع مرتب کردن آن انجام دهید.

شما می توانید این کار را انجام دهید، و نیازی به انجام آن به تنهایی ندارید.