علائم شایع اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD)

< a href="/health/adhd" class="content-link css-5r4717">ADHD در درجه اول باعث علائم مربوط به بی توجهی، بیش فعالی- تکانشگری، یا ترکیبی از هر دو.

با ADHD، ممکن است فردی در توجه و سازماندهی با مشکل مواجه شود، بی قراری یا بی قراری بیش از حد، و مشکل. با خودکنترلی یا رفتارهای تکانشی.

در کودکان یا کودکان نوپا مبتلا به ADHD، این می تواند منجر به علائم در خانه، مهدکودک، یا در مدرسه، مانند:

• مشکل در تمرکز بر فعالیت ها و به راحتی پرت شدن
• حجم توجه کم در حین بازی یا انجام تکالیف مدرسه
• هیجان زدن ، تکان خوردن یا مشکل در ثابت نشستن
• مدام نیاز به حرکت یا دویدن مکرر در اطراف
• درگیر شدن در فعالیت هایی با صدای بلند یا مزاحم
• حرف زدن بیش از حد و قطع صحبت با دیگران< /li>

علائم ADHD در نوجوانان

هنگامی که کودکان مبتلا به ADHD بزرگتر می شوند، علائمی را که تجربه می کنند ممکن است تغییر کند. در برخی موارد، علائم خاصی که در دوران کودکی مشاهده می‌شوند ممکن است در نوجوانی کمتر مشکل‌ساز شوند، در حالی که علائم جدید می‌تواند در میان مسئولیت‌های در حال تغییر که با افزایش سن همراه است، بروز کند.

در نوجوانان و نوجوانان مبتلا به ADHD، علائم دیگری که ممکن است ظاهر شود می تواند شامل موارد زیر باشد:

• مشکل در تمرکز بر روی تکالیف مدرسه یا کارهای دیگر
• اشتباهات مکرر در حین انجام کار
• مشکل در اتمام کارها، به ویژه تکالیف مدرسه یا کارهای خانه
• مشکل در سازماندهی وظایف و مدیریت زمان< /li>
• فراموش کردن مکرر چیزها یا از دست دادن وسایل شخصی
• اجتناب مکرر از وظایف ذهنی سنگین
• تجربه افزایش ناامیدی و حساسیت عاطفی
• مشکل در مسیریابی اجتماعی و خانوادگی روابط
• افزایش تعارض با والدین به دلیل علائم ADHD که زندگی خانگی را تحت تاثیر قرار می دهد

درک این نکته مهم است که در حالی که این علائم بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری گاهی اوقات می تواند باعث ایجاد نوجوانان شود. و نوجوانان مبتلا به این بیماری به نظر “نابالغ” می آیند، آنها به سادگی بخشی از ADHD هستند و هیچ ارتباطی با سطح بلوغ کودک ندارند.

در بزرگسالان، علائم ADHD به دلیل مسئولیت‌های متفاوتی که ممکن است در بزرگسالی فرد داشته باشد، ممکن است متفاوت از علائم ADHD در دوران نوجوانی یا کودکی ظاهر شود. طبق ادبیات، بزرگسالان معمولاً این موارد را تجربه می کنند:

• مشکلات در دانشگاه یا محل کار
• مشکل در گذراندن کلاس ها یا تکمیل کار
• مشکلات مربوط به عزت نفس و بهزیستی روانی کلی
• مشکلات سوء استفاده از مواد، به ویژه در مورد الکل
• چالش های ارتباط با شرکا، خانواده یا همکاران
• تصادفات یا جراحات مکرر

در حالی که ADHD بر افراد مبتلا به همه سنین و جنسیت ها، تحقیق نشان می دهد که ADHD تقریباً چهار است در مردان بیشتر از زنان شایع است.

تفاوت‌های ADHD بین جنس و جنسیت فقط به میزان شیوع محدود نمی‌شود. در واقع، ADHD می تواند در زنان متفاوت از مردان باشد. که می تواند به کاهش میزان تشخیص در زنان و دختران کمک کند.

A < a href="https://www.ncbi.nlm.nih.gov/labs/pmc/articles/PMC7422602/" target="_blank" rel="noopener noreferrer" class="content-link css-5r4717">اخیر مقاله منتشر شده در BMC Psychiatry، تحقیقات مربوط به علائم مختلف، شرایط همزمان و سطح عملکرد در زنان مبتلا به ADHD را بررسی کرد.

بر اساس تحقیقات، زنان اغلب ترکیبی از علائم بی توجهی و بیش فعالی- تکانشی را تجربه می کنند، که بسیاری از آنها نسبت به همتایان مرد خود شدت کمتری دارند، به خصوص در دسته بیش فعال- تکانشی.

تفاوت های قابل توجه دیگر در ارائه ADHD در زنان. و دختران عبارتند از:

• مشکلات شدیدتر با تغییرات خلقی و تنظیم عاطفی
• احتمال بیشتر مشکلات اجتماعی شدید، به ویژه با قلدری
• و افزایش خطر ابتلا به عفونت های مقاربتی (STIs) و بارداری به دلیل افزایش تعداد شرکای جنسی
• چالش های شدیدتر در زمینه های تحصیلی و عزت نفس
• افزایش رفتارهای مورد استفاده برای جبران مشکلات در خانه، مدرسه یا کار

علاوه بر این، به نظر می‌رسد علائم ADHD با افزایش سن و در دوره‌های انتقال، مانند بلوغ و بزرگسالی، شدیدتر می‌شوند.

تغییرات هورمونی، مانند تغییراتی که با قاعدگی، بارداری یا یائسگی رخ می دهد، نیز می تواند باعث افزایش یا بدتر شدن علائم ADHD شود.

وقتی به ارائه علائم ADHD نگاه می کنیم، به نظر می رسد سن بزرگترین عامل برای تفاوت در علائم بین افراد است. با این حال، تفاوت‌های قومیتی و فرهنگی نیز می‌تواند نقش مهمی در تشخیص و درمان این عارضه داشته باشد.

طبق تحقیق، تفاوت در باورها، ارزش‌ها و حتی رویکردهای پزشکی می‌تواند بر رفتارهای خاص تأثیر بگذارد. – که بسیاری از آنها نتیجه مستقیم ADHD هستند – مشاهده می شود.

در واقع، مطالعات مختلف نشان داده اند که کودکانی که به گروه های قومی به حاشیه رانده شده اند، کمتر احتمال دارد که تشخیص و درمان صحیح مورد نیاز خود را دریافت کنند. ADHD.

سایر عوامل فرهنگی که می توانند بر ادراک، تشخیص و درمان ADHD تأثیر بگذارند عبارتند از:

• عدم آگاهی در مورد این بیماری
• ترس از انگ پیرامون وضعیت
• عدم اعتماد به پزشکی سیستم
• کاهش توانایی تشخیص مشکل ساز بودن علائم
• تفاوت در نحوه مشاهده رفتارهای خاص بین جنسیت
• موانع زبانی برای غیر انگلیسی زبانان
• بدون دسترسی یا دسترسی محدود به بیمه یا خدمات بهداشت و درمان
• فقدان متخصصین مراقبت های بهداشتی که از نظر فرهنگی دارای صلاحیت باشند

همه این عوامل می توانند در نحوه مشاهده علائم ADHD نقش داشته باشند و منجر به ایجاد موانعی در تشخیص و درمان ADHD در جوامع به حاشیه رانده شده تاریخی.

بدون درمان، ADHD می‌تواند بهترین عملکرد را در زندگی خانگی، محل کار یا مدرسه، یا حتی در روابطتان دشوار کند.

اگر فکر می‌کنید که شما، فرزندتان هستید. یا یکی از نزدیکان شما علائم ADHD را نشان می دهد، با یک پزشک یا روانشناس تماس بگیرید تا در مورد تشخیص احتمالی سوال کنید و در مسیر درمان.

اگر تشخیص ADHD دریافت کرده اید، می توانید گزینه های درمانی می توانند علائم را کاهش دهند و به شما کمک کنند در زندگی روزمره بهتر عمل کنید. :

• درمان. رفتار درمانی یکی از سودمندترین انواع درمان برای ADHD، به ویژه برای کودکان و نوجوانان است. زیرا به شناسایی افکار، احساسات و رفتارهایی که بیشترین تأثیر را دارند کمک می‌کند.
  • در کودکان کوچک‌تر مبتلا به ADHD، درمان‌های رفتاری که بر آموزش والدین، مدیریت کلاس درس و مداخلات همسالان تمرکز دارند، مؤثرترین هستند.< /li>
  • در نوجوانان و بزرگسالان، نوعی رفتار درمانی به نام درمان رفتاری شناختی (CBT) نیز می تواند مفید باشد.
• دارو. داروها را می توان به تنهایی یا همراه با رفتار درمانی برای کاهش علائم ADHD استفاده کرد. هم در کودکان و هم در بزرگسالان.
  • طبق تحقیقات، روان‌گردان‌ها – که داروهایی هستند که فعالیت سیستم عصبی مرکزی را افزایش می‌دهند – اولین داروی ADHD هستند.
  • سایر داروهای غیر محرک گزینه های ADHD می تواند شامل برخی از داروهای فشار خون بالا، داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد روان پریشی، و تثبیت کننده های خلق و خو باشد.
• تغییر سبک زندگی. تغییرات سبک زندگی برای ADHD شامل استراتژی‌هایی که می‌تواند به شما کمک کند بی‌توجهی، بیش‌فعالی و تکانشگری ناشی از این بیماری را برطرف کنید. در اینجا چند راه مفید برای ایجاد ساختار برای خود در صورت داشتن ADHD آورده شده است:
  • مهارت های مطالعه خود را به خوبی تنظیم کنید.
  • تکنیک های سازمانی ایجاد کنید.
  • استراتژی های مدیریت زمان را اجرا کنید.

ADHD یک رشد عصبی است شرایطی که باعث می شود فرد بی توجهی، بیش فعالی- تکانشگری یا ترکیبی از هر دو را تجربه کند.

در کودکان، علائم ADHD ممکن است گاهی توسط والدین و مراقبان به اشتباه درک شود، در حالی که ADHD درمان نشده در بزرگسالان می تواند علائمی را ایجاد کند که به طور قابل توجهی ایجاد شود. با عملکرد روزانه تداخل می کند.

با تشخیص و درمان مناسب، می توانید یاد بگیرید که علائم ADHD را مدیریت کنید و کیفیت کلی زندگی خود را بهبود بخشید.