بقعه درویش ابراهیم یقین

بقعه درویش ابراهیم یقین ، مربوط به سدهٔ ۶ و ۷ ه‍.ق است و در شهرستان فیروزکوه، روستای نجف در واقع شده است. این مکان در تاریخ ۵ آذر ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۴۴۰۷ به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. بقعه تاریخی درویش ابراهیم یقین در فاصله ای حدود ۱۵ کیلومتری بخش ارجمند و در ضلع شرقی روستای نجفدر از توابع فیروزکوه و در کنار رودخانه قرار گرفته است.

معماری بقعه درویش ابراهیم یقین

برای ورود به بنای مقبره از ساختمان الحاقی جدید (حسینیه) و از داخل این ساختمان باید اقدام کرد. سازه جدید و الحاقی یک سالن با پوشش شیروانی است که در ضلع شرقی مقبره ساخته شده است. ورودی بنای الحاقی از سمت جنوب بوده و دو در و سه پنجره در این ضلع نصب شده است. احتمالاٌ قدمت بنای بقعه با توجه به سبک معماری بنا و مقایسه آن با موارد مشابه قرون ۶ و ۷ هجری مربوط است. بقعه اصلی و قدیمی در سمت غرب این اتاق قرار دارد و ورودی آن نیز از اتاق جدید الاحداث امکانپذیر است.
مقبره اصلی دارای فضایی میانی و حائل بین گنبد خانه و اتاق جدید است که در این اتاق، هیچگونه تزئیناتی دیده نمی شود. پس از طی این اتاق به فضای اصلی برج و گنبد خانه می رسیم. این بنا هشت ضلعی و دارای گنبدی مخروطی و فلزی و دو پوش است که از خارج مخروطی و از داخل حالت مقعر دارد. کف دیوار های داخلی اتاق مقبره از گچ پوشیده شده و یک نورگیر نیز در ضلع جنوبی کار گذاشته شده است. در دیوار ضلع جنوب غربی ترک های عمیقی دیده می شود که ظاهراٌ این ترکها فعال هستند.

مصالح به کار رفته

احتمالاٌ مصالح به کار رفته در این بنا لاشه سنگ و ملاط ساروج بوده؛ چرا که در قسمت خارجی بنا هنوز آثار این مصالح دیده می شود. در صفحه ۲۲۲ کتاب آثار تاریخی  شهر فیروزکوه در مورد این بقعه چنین نوشته شده است: «بنای این بقعه شامل یک برج مقبره ای هشت ضلعی است که از داخل عرقچین و از بیرون رک است. در زیر گنبد یک قبر وجود دارد که بر روی آن ضریح چوبی مشبکی قرار داده اند. بر بالای در ورودی گنبد پنجره ای وجود دارد که نورگیر چوبی مشبک در آن تعبیه شده است. در ضلع شرقی بقعه اتاقی شامل دو تویزه و یک جناغی ساخته شده که ورودی به بقعه اصلی محسوب می شود …..احتمالاٌ قدمت بنای بقعه با توجه به سبک معماری بنا و مقایسه آن با موارد مشابه قرون ۶ و ۷ هجری مربوط می شود.»