ایستگاه اتوبوس پر از تابلوهای رنگارنگ است! مردم منتظر متوقف می شوند

بعد از اینکه جرأت کردید و شروع به صعود کردید، اگر خطری که با صعود بیشتر می شود به جای هیجان تبدیل به ترس شود، دیگر جرات صعود نخواهید داشت. با این حال، حتی بلند شدن با هیجان و کمی نزدیک‌تر شدن به دیدن کل تصویر، به این انتظار پایان می‌دهد.

این توقف برای افرادی که هر روز در آنجا توقف می‌کنند شناخته شده است. برخی هنگام عبور از آنجا توقف کرده اند، در حالی که برخی دیگر از افراد ثابت این مکان شده اند. این مکان آینه زندگی هایی است که با گذشت زمان تغییر می کنند. این تغییر در این آینه به صورت انتظار یا تعقیب زندگی منعکس می شود. کسانی که دائماً منتظر اتفاقی هستند، اینجا جمع شده اند و مدت هاست که انتظار را سرنوشت خود می دانند. شما نمی توانید بدون امید زندگی کنید، اما همیشه انتظار در این ایستگاه امیدهای آنها را از بین برده و این مردم را به بلاتکلیفی کشانده است. کاش تسلیم می شدند، اما تنها معنای زندگیشان همین انتظار است، این توقف.

گاهی یک اتوبوس نزدیک می شود. کسانی که جرات دارند سوار بر دوردست شوند. بدون اینکه به آنها بگوید کجا می رود آنها را می برد. کسانی که شجاعت نشان دادند و سوار شدند به انتظار پایان دادند. آنها برای کسانی که در ایستگاه اتوبوس مانده بودند خداحافظی می کنند و با شادی تلخ و شیرینی برای ادامه زندگی در مکانی جدید ترک می کنند. در حالی که بقیه موج می زنند، از سوار نشدن اتوبوس کمی احساس پشیمانی می کنند، اما عمدتاً خود را به حکمت انتظار در ایستگاه اتوبوس متقاعد می کنند. تغییر همیشه سخت بوده است. احساس امنیت بسیار مهم است. دیدن قسمتی از تصویر کافی است. برای دیدن کل تصویر، باید بلند شد و از بالا نگاه کرد. اگر خطری که با جسارت بیشتر می شود و شروع به صعود می کند به جای هیجان به ترس تبدیل می شود، دیگر جرات صعود نخواهید داشت. با این حال، حتی بلند شدن با هیجان و کمی نزدیک‌تر شدن به دیدن کل تصویر، به این انتظار پایان می‌دهد.

ایستگاه اتوبوس پر از تابلوهای رنگارنگ است. این تصاویر که توسط مردم منتظر با کنجکاوی تماشا می شود، برشی از زندگی های دیگر را ارائه می دهد. آنها را نشان می دهد که منتظرند، افرادی که به جاهایی رفته اند که نتوانسته اند بروند و کارهایی را انجام داده اند که نمی توانند انجام دهند. این تصاویر که زمان را در ایستگاه اتوبوس سرعت می بخشد و تا حدی اعتیادآور است، اکنون برای کسانی که در ایستگاه اتوبوس هستند ضروری شده است. دائماً تماشا می‌شود، تصاویر تغییر می‌کنند، زمان می‌گذرد، انتظار در ایستگاه اتوبوس ادامه دارد.

خواندن دری به سوی توسعه است