کارائوکه چیست؟

کارائوکه یک سرگرمی بسیار محبوب است که شامل خواندن اشعار یک آهنگ در حالی که با موسیقی پس زمینه ضبط شده همراه است. این به مردم اجازه می دهد تا آهنگ های مورد علاقه خود را بدون وقفه توسط خواننده اصلی بخوانند و تفسیر کنند. کارائوکه با موفقیت خاصی در و آسیا محبوبیت جهانی به دست آورده است.

اگرچه فناوری sing-along اولیه در کالیفرنیا متولد شد، اولین ماشین های آهنگ-آلونگ در طول دهه 1970 در ژاپن ایجاد و رایج شد. ماشین‌های اصلی برای پخش نسخه ضبط‌شده آهنگی که می‌توانست توسط یک اجراکننده در میکروفون متصل خوانده شود، هزینه کمی دریافت می‌کردند. آنها به سرعت تبدیل به یک سرگرمی محبوب در مهمانی ها و رستوران های سراسر ژاپن شدند، جایی که موسیقی و آواز مدت ها همراهی سنتی جشن ها بود.

محبوبیت این نوع سرگرمی به سرعت در سراسر آسیا و آمریکا گسترش یافت و منجر به ایجاد بارها و سالن های کارائوکه شد. این مکان‌ها به یک خواننده امیدوار اجازه می‌داد تا برای جمعیت اجرا کند و از سیستم‌های صوتی با کیفیت بالا استفاده کند تا نوازندگان را به سرگرمی‌های موسیقی واقعی برای مؤسسه تبدیل کند. کسانی که از یک بار کارائوکه یا سالن استراحت بازدید کرده اند، متوجه خواهند شد که این یک کیسه مخلوط است. در حالی که برخی از نوازندگان آماتور ممکن است شما را با استعدادی غیرقابل شک شوکه کنند، اغلب ترکیب الکل و جسارت منجر به اجرای وحشتناکی می شود. اگر می خواهید از چنین باری بازدید کنید، با حس شوخ طبعی و احتمالاً گوش گیر برای موقعیت های شدید بروید.

ماشین‌های مدرن از فناوری‌های مختلفی برای بهبود تجربه برای اجراکنندگان و مخاطبان استفاده می‌کنند. بسیاری از آنها یک صفحه نمایش برای نمایش اشعار برای خواننده و جمعیت برای دنبال کردن آنها دارند. برخی از آنها دارای نمایشگرهای ویدیویی هستند تا تجربه را بیشتر شبیه به یک موزیک ویدیو کنند. به امید کمک به نوازندگان با استعداد کمتر، برخی از ماشین‌های حرفه‌ای مدرن شامل یک اصلاح‌کننده زیر و بمی هستند که به خواننده اجازه می‌دهد موسیقی را در محدوده مناسب قرار دهد.

نسل بعدی عملکرد کارائوکه به کنسول‌های بازی ویدیویی گسترش یافته است. در سال 1985، اولین بازی ویدیویی sing-along برای سیستم Nintendo Famicon منتشر شد. Playstation 2 سونی اولین بار Karaoke Revolution را در سال 2003 اجرا کرد و بر اساس آهنگ، ریتم و درجه سختی به نوازندگان داوری و امتیاز داد. با بازی هایی مانند Rock Star و Guitar Hero، نوازندگان امیدوار اجازه دارند نه تنها بخوانند، بلکه سازهای مورد استفاده در آهنگ ها را نیز بنوازند.

برای بسیاری در دهه‌های 1980 و 1990، کارائوکه یک مد به نظر می‌رسید که بی‌سر و صدا ناپدید می‌شد. با این حال، ایده اصلی بر روی یک فانتزی رایج سرمایه گذاری کرد: ستاره راک بودن! پیوستن به کارائوکه به هر کسی اجازه می‌دهد تا رویاهای خفه‌اش را برآورده کند، مانند اکسل رز، اتاقی را با نگاهی غم‌انگیز مانند فیونا اپل ثبت کند، یا پیامی واضح را با بازخوانی کامل “احترام” آرتا فرانکلین ارسال کند. ظهور فناوری پیشرفته برای عرصه اجرای عمومی، و بازی ویدیویی بسیار موفق این مفهوم را به خود اختصاص می دهد، به نظر می رسد که این مد برای مدت طولانی به رفتار یا وحشت حامیان موسیقی دوست ادامه خواهد داد.