در تاریکی کجا می روی، عشق من؟

ماه کامل در هیمالیا است. هر چند سال یک بار اتفاق می افتد که ماه کامل و قرمز می شود، گویی رگه های خونی. برای اکثر مردم، آن قرمز با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیست. فقط شرپاهایی که در بالای کوه زندگی می کنند می توانند آن را ببینند. هر چند سال یک بار، قبیله کوهستانی زنگ سنگین آویزان در مقدس ترین صومعه خود را به صدا در می آورد. این به عنوان یک هشدار برای کسانی است که در محدوده های زیر زندگی می کنند، که حاصلخیزتر و پرجمعیت تر هستند. از بالای صومعه، زنگ از کوه‌ها پایین می‌آید و هیاهویی را در پی خود به ارمغان می‌آورد. همانطور که در شیوالیک ها طنین انداز می شود، چای فروشی ها به سرعت تعطیل می شوند. مردانی که کالاها را از کوه ها بالا و پایین می برند، آنها را در مسیرهای پیاده روی پراکنده رها می کنند و به دنبال سرپناهی می گردند. هر فردی که در تپه‌ها زندگی می‌کند می‌داند که صدای زنگ نماد عذاب آینده است.

وقتی ماه کامل در آسمان طلوع می‌کند، کلاغ‌ها به اطراف پرواز می‌کنند و روی درختان کاج جمع می‌شوند. گردشگران بدبختی که زیر شاخه های کاج سایه دار استراحت می کنند به پرندگان نگاه می کنند و از پرهای سیاهی که از آسمان می بارد تعجب می کنند. مه ابتدا فرود می آید، مثل کفن بر فراز تپه ها، و هر چیزی را که لمس می کند سیاه می کند. گل‌های وحشی آبی که در شکاف‌های بین صخره‌ها رشد می‌کنند، پژمرده می‌شوند. علف خیس شده در شبنم عصر درخشندگی خود را از دست می دهد. برگ های کاج شبیه خرده های سیاه و نوک تیز است. برای یک ناظر آموزش ندیده، فردی که اهل منطقه نیست، همه چیز یکسان به نظر می رسد. فقط آنهایی هستند که سال‌هاست در آنجا زندگی می‌کنند که متوجه می‌شوند زمانی که دئودرها سایه‌ای سیاه در اطراف خود دارند.

اولین کسی که ظاهر می‌شود روباه است. در رویکردش مزاحم است و روی چمن های چسبناک پا می گذارد. روباه به قله کاج در هیمالیا پایین می رسد، جایی که نهری در مجاورت آن جریان دارد. دو چشم بزرگ با ظاهر باستانی را بیرون می آورد و آنها را در حدقه چشم خود قرار می دهد. هر چند سال یکبار، این روباه چشمان خود را پس از پایان شب در آنجا دفن می کند و سپس در یک جهان ناشناخته ناپدید می شود.

نیروهای تاریک نیز جمع می شوند و انرژی اولیه آنها از طریق سیم های برق که به طور متحرک در آن قرار دارند جریان می یابد. کوهها. آنها از روی تپه ها فرود می آیند و شکل سنگ ها، کنده های درختان و هر چیز دیگری که می توانند پیدا کنند به خود می گیرند. گردشگران ناآگاهی که ممکن است برای استراحت آرنج خود را به صخره‌ها نگه دارند، شگفت‌زده هستند. گرانیت سخت می تواند جای خود را به تاریکی ازدحام در اطراف بدهد و چیزی جز استخوان در پی خود باقی نگذاشته است.

برخی درختانی که بالاتر از دیگران می رسند و به سمت آسمان می روند، اولین درختانی هستند که تاریکی در اطراف آنها نشسته است. . تاریکی منتظر هر کسی است که ممکن است آن مسیر ناشناخته را طی کند. هیچ چیز بدون اینکه تاریکی آن را بداند حرکت نمی کند. رودخانه‌هایی که از میان تپه‌ها می‌گذرند، سیل‌آمیز می‌شوند، گویی که کوبیدن سخت‌تر به صخره‌ها، کوه‌های خطر را پیش‌بینی می‌کند.

مه غلیظ قله‌های پوشیده از برف را فرا می‌گیرد و در آسمان می‌چرخد. دره های پهن و پر پیچ و خم که در میان کوه های پرتگاه قرار گرفته اند، آرام می شوند. چراغ ها خاموش می شوند و در تلاش برای پنهان کردن خاموش می شوند. خانه‌های پلکانی که در دامنه کوه قرار دارند، پنجره‌هایشان را می‌بندند و مردم در پتوهایشان می‌خزند تا بخوابند. مه یکی از رازهای بسیاری است که کوه ها در شکم خود دارند. هر بار که مه عشاق جوان را با خود می برد، کوه ها یک اینچ دیگر رشد می کنند و با نیروی بیشتری از زمین بیرون می آیند.

حیوانات با سرعت دور می شوند. حتی ببرها در اعماق جنگل پنهان می شوند. شغال هایی که به خاطر یورش مخفیانه به سمت مردم کوهستان معروف هستند، در هیچ کجا یافت نمی شوند. فقط زاغ‌ها بلند می‌نشینند – روی درختان کاج، دئودرها و سال‌ها نشسته‌اند و پس‌زمینه‌ای سیاه را در مقابل آسمان جوهری تشکیل می‌دهند. آنها پرهای درخشان خود را روی زمین می اندازند، گویی آنها را به عبادت در برابر نیروهای تاریک می ریزند.

گردشگرانی که در سواحل رودخانه ها اردو می زنند، از مه غافل هستند. یکی دو نفر به جنگل های اطراف نزدیک چادرهای برافراشته می روند و طعمه مه می شوند. کسانی که دور آتش روی شن‌های سفید نشسته‌اند و به ماه خیره می‌شوند، امن‌تر نیستند. همانطور که مه در اطراف آن حلقه می زند، آتش اغلب بلندتر می خروشد و همه چیز را در اطراف خود می بلعد. شن‌ها نرم و درخشان می‌مانند، آتش یا مه به آن دست نخورده است.

در قله‌های بالاتر، جایی که جمعیتی وجود ندارد، علف‌ها سیاه‌تر می‌شوند. قله های پوشیده از برف می لرزند و بهمن فرو می ریزند. دست کوه ها نیست که کنترل برف انباشته شده را از دست بدهند. این به دستور تاریکی اتفاق می‌افتد.

مه دره را فرا می‌گیرد و به دنبال کسی می‌گردد که ممکن است منحرف شده باشد. گاهی ممکن است این دو عاشق جوان باشند که برای تماشای فیلمی به رگال رفته اند. آنها با بازوهای به هم پیوسته از سالن مخروبه بیرون می آیند و هنوز دانه های ذرت بو داده را که در دندان هایشان نشسته است می جوند. آنها از تغییری که رخ داده است آگاه نیستند. پسر فرهان به اطراف نگاه می کند تا ببیند که فروشنده بستنی کجا ناپدید شده است، در حالی که دختر، لیما، با گوشی او بازی می کند. او سعی می کند به پدرش، کوهنورد بزرگ تنزین کروگبا، پیامک ارسال کند که دیر به خانه می رسد.

***

پدرش چندان مشتاق نبود که او را از خانه خارج کند. امشب؛ تنها پس از دخالت مادرش بود که او موافقت کرد. وقتی یک تکه از ویسکی اش را گرفت، در حالی که دستانش می لرزید، نگاهی تسخیر شده در چشمانش داشت. او به پرتره ای قدیمی از خود با دوستان کوهنوردش، یشی و میگما خیره شده بود. رو به لیما کرد و گفت: «امشب نرو. شب مناسبی نیست زمان مناسبی نیست خیلی زود است.»

لیما به هر حال رفت. فرهان با جیپش رسید و او با او رفت و شال پشمی اش را محکم تر دور خودش کشید. در طول فیلم، او سعی می کرد حرف های پدرش را رد کند. او در مورد آن به فرهان گفت، در حالی که در صفحه نمایش، قهرمان در کمد پنهان شد تا از یک هیولای قمه دار جلوگیری کند.

لیما گفت: «شاید او در حال پیر شدن است. «این امکان وجود دارد که کوهنورد مشهور، تسلط خود را بر واقعیت از دست داده باشد.»

***

حالا، او در همان حال که منتظر بازگشت فرهان است، همین را با خود متعجب می کند. وانیلی مورد علاقه اش را با شربت شکلات در بالا. بستنی فروش هر شب به مشتریان منتخبی در خارج از رگال خدمت می کند و موفق می شود تک تک پیمانه های بستنی را بفروشد.

پدر او پس از یک بدخلق و بدبختی هرگز مثل قبل نبوده است. سفر به قله اورست در جامعه، او همان آدم جوشان است که همیشه برای عکس گرفتن با بچه های جوان در آکادمی کوهنوردی لبخند می زند، اما در خلوت زندگی را برای لیما و مادرش سخت کرده است. زمانی که او در خلق و خوی است، می تواند مادرش را کتک بزند و حتی گاهی اوقات، لیما را کتک بزند. این بدان معنا نیست که او هر دوی آنها را دوست ندارد. او همیشه عذرخواهی می‌کند و آن را به گردن شیطان می‌اندازد.

لیما می‌داند که دیو نوشیدنی است و نه چیز دیگر. همه شیاطین دیگر صرفاً فانتوم های تخیل هستند.