آنچه در مورد نزدیک بینی باید بدانید

نزدیک بینی یک عیب انکساری است، به این معنی که چشم قادر به خم شدن یا شکست نور به درستی نیست. چشم نوری را که وارد می‌شود به درستی متمرکز نمی‌کند، بنابراین تصاویر در دور تار و نامشخص به نظر می‌رسند.

نزدیک‌بینی بسیار رایج است. انجمن بینایی سنجی آمریکا تخمین می زند که تقریباً 30٪ از افراد در ایالات متحده وجود دارد.

وجود دارد چندین نوع نزدیک بینی بخش‌های زیر این موارد را با جزئیات بیشتری مورد بحث قرار خواهند داد.

نزدیک‌بینی ساده

در نزدیک‌بینی ساده، چشم سالم است. استفاده از عینک یا لنزهای تماسی می تواند به راحتی مشکلات بینایی فرد را اصلاح کند.

نزدیک بینی بالا

نزدیک بینی بالا شکل شدیدتری از نزدیک بینی است. زمانی اتفاق می‌افتد که فرد در سنین پایین دچار نزدیک‌بینی می‌شود که با افزایش سن بدتر می‌شود.

نزدیک‌بینی بالا می‌تواند خطر ابتلا به برخی بیماری‌های چشمی دیگر مانند جداشدگی شبکیه، گلوکوم یا آب مروارید را در فرد افزایش دهد.

نزدیک بینی پاتولوژیک

افرادی که مبتلا به نزدیک بینی پاتولوژیک یا دژنراتیو هستند، شرایط چشمی دیگری نیز خواهند داشت. چشم همچنین دارای مشکلاتی است که شبکیه را تحت تأثیر قرار می دهد، مانند:

• دژنراسیون شبکه، که نوعی نازک شدن شبکیه است
• آتروفی شبکیه، که در آن قسمت هایی از شبکیه دارای هدر می رود و کار نمی کند
• نقطه فوستر فوکس، که نوعی زخم روی شبکیه است که می تواند منجر به نقاط کور شود

نزدیک بینی پاتولوژیک نیز می تواند باعث بینایی شود. فقدانی که عینک یا لنزهای تماسی نمی توانند آن را اصلاح کنند.

نزدیک بینی زمانی رخ می دهد که کره چشم بیش از حد طولانی باشد یا قرنیه چشم باشد. بیش از حد منحنی است این بدان معناست که نوری که به چشم می‌آید، به‌جای اینکه روی شبکیه قرار گیرد، جلوی شبکیه متوقف می‌شود.

شبکیه از نور برای تشکیل تصاویری استفاده می‌کند که سپس به مغز می‌فرستد. وقتی نور نتواند به درستی روی شبکیه متمرکز شود، تصویری که ایجاد می‌کند تار به نظر می‌رسد.

اگرچه دانشمندان هنوز دلایل دقیق نزدیک‌بینی را نمی‌دانند، عوامل زیادی مانند ژنتیک وجود دارند که می‌توانند احتمال ابتلا به آن را افزایش دهید.

به عنوان مثال، کودکانی که والدینی با نزدیک بینی دارند به احتمال زیاد خود آن را توسعه دهند. این خطر در صورتی افزایش می‌یابد که هر دو والدین آن را دارند.

کودکانی که زمان کمی را در خارج از منزل می گذرانند یا زمان زیادی را به انجام کارهای نزدیک می گذرانند، ممکن است یک شانس بیشتر نزدیک بین شدن.

محققان همچنین نشان می‌دهد که ممکن است بین افزایش هوش و نزدیک‌بینی ارتباطی وجود داشته باشد، اگرچه هنوز دلیل آن را نمی‌دانند.

اگرچه نزدیک‌بینی معمولاً در دوران کودکی ایجاد می‌شود، اما می‌تواند در بزرگسالان نیز رخ دهد. نتیجه استرس بینایی است که زمانی اتفاق می افتد که فرد از مکانیسم تمرکز چشم بیش از حد استفاده کند.

همچنین می‌تواند به دلیل سایر مشکلات سلامتی، مانند دیابت یا ایجاد آب مرواریدرخ دهد. >.

در اینجا درباره ارتباط دیابت و تاری دید بیشتر بدانید.

تاری دید هنگام نگاه کردن به اجسام در دور، علامت اصلی نزدیک بینی است. سایر موارد می توانند عبارتند از:

• خستگی چشم
• سردرد
• چشم زدن

اگر فرد شروع به تجربه این موارد کند علائم، آنها باید با یک اپتومتریست صحبت کنند، که می تواند به تعیین اینکه آیا نزدیک بینی دارند یا خیر. اپتومتریست ممکن است برای رفع مشکل، عینک یا لنزهای تماسی را توصیه کند.

اگر نزدیک بینی فردی پیشرفته تر باشد، اپتومتریست ممکن است جراحی را توصیه کند.

اگرچه نزدیک بینی معمولاً منجر به سایر مشکلات چشمی نمی شود، اما می تواند با بالا رفتن سن فرد بدتر شود. این به عنوان نزدیک بینی بالا شناخته می شود.

یک فرد مبتلا به نزدیک بینی بالا در معرض خطر ابتلا به بیماری های چشمی اضافی است. این موارد ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آب مروارید
• گلوکوم
• جدایی شبکیه

در صورت از دست دادن بینایی یا سایر موارد مسائل مربوط به آن رخ می دهد، این وضعیت به عنوان نزدیک بینی پاتولوژیک شناخته می شود. این بدان معنی است که سطح نزدیک بینی به قدری پیشرفته است که باعث می شود پشت چشم شروع به شکستن کند.

عیوب انکساری، از جمله نزدیک بینی، باعث 3٪ موارد نابینایی در سطح جهان.

یکی از بهترین کارهایی که یک فرد می تواند برای کند کردن پیشرفت آن انجام دهد. نزدیک بینی مراجعه منظم به چشم پزشک است. افرادی که عوامل خطر نزدیک بینی دارند، مانند دیابت یا والدین مبتلا به نزدیک بینی نیز ممکن است از مراجعه بیشتر به چشم پزشک خود سود ببرند.

یک اپتومتریست می‌تواند تعدادی آزمایش را برای بررسی نزدیک‌بین بودن یا نبودن فرد انجام دهد.

یک قسمت از معاینه چشم شامل می‌شود. شخصی که در حال خواندن حروف با اندازه های مختلف از نمودار در سمت دیگر اتاق است. هرچه اعداد کوچکتر باشند، تشخیص آنها برای فرد مبتلا به نزدیک بینی سخت تر خواهد بود.

بینایی سنج ممکن است از ابزاری به نام فوروتر نیز استفاده کند که از لنزهای مختلفی تشکیل شده است که می تواند در مقابل آنها قرار دهد. چشم.

وقتی فوروتر در جای خود قرار می گیرد، اپتومتریست نور را به آن می تابد تا نحوه تمرکز چشم را اندازه گیری کند. این به آنها کمک می کند تا نسخه مناسب عینک مورد نیاز برای اصلاح بینایی فرد را تعیین کنند.

یک بار اپتومتریست تشخیص نزدیک بینی را تایید کرده است، چندین روش درمانی در دسترس است. صحبت با یک اپتومتریست می تواند به فرد کمک کند تا بهترین گزینه را برای خود انتخاب کند.

بخش های زیر برخی از این گزینه های درمانی را با جزئیات بیشتری مورد بحث قرار می دهد.

عینک و لنزهای تماسی

عینک‌ها و لنزهای تماسی شایع ترین گزینه های درمانی برای نزدیک بینی. یک اپتومتریست لنزهای سفارشی را سفارش می دهد که نسخه مناسبی برای آن شخص دارد. این لنزها در چارچوب عینک قرار می‌گیرند و نزدیک‌بینی را اصلاح می‌کنند.

لنزهای تماسی دیسک‌های شفافی هستند که روی سطح چشم قرار می‌گیرند. مانند عینک، لنزهای تماسی نیز برای نسخه‌های مختلف قابل تنظیم هستند.

بسیاری از افرادی که از ظاهر یا حس عینک خوششان نمی‌آید، لنزهای تماسی را انتخاب می‌کنند، زیرا بسیار کوچک‌تر هستند و تشخیص آنها سخت‌تر است. با این حال، تعویض و تمیز کردن مرتب آنها ضروری است.

ارتوکراتولوژی

افراد مبتلا به اشکال خفیف نزدیک بینی ممکن است از یک فرآیند غیرجراحی به نام ارتوکراتولوژی یا درمان انکساری قرنیه بهره مند شوند. این درمان شامل استفاده از یک سری لنزهای تماسی سفت و سخت برای تغییر شکل قرنیه است.

این لنزها برای صاف کردن قرنیه به قرنیه فشار می‌آورند. این به نوبه خود نحوه تمرکز نور را هنگام ورود به چشم تغییر می دهد. افراد تمایل دارند از این لنزهای تماسی هنگام خواب استفاده کنند.

این فرآیند می‌تواند به افراد کمک کند تا دید واضح را به طور موقت تجربه کنند. با این حال، خطر عفونت چشم را نیز به همراه دارد.

جراحی

برای افرادی که ترجیح می‌دهند از عینک استفاده نکنند، و خواهان جراحی دائمی‌تر هستند، چند نوع جراحی وجود دارد. محلول، یا کسانی که اشکال شدید نزدیک بینی دارند.

یکی از انواع جراحی، جراحی لیزری است، که در آن چشم پزشک از یک پرتو قدرتمند نور برای تغییر شکل قرنیه استفاده می کند.

> جراحی لیزر نحوه تمرکز نور را تنظیم می کند، به این معنی که تصاویری که زمانی تار بودند اکنون باید واضح باشند.

این جراحی تقریباً طول می‌کشد 10 دقیقه در هر چشم. این گزینه ممکن است گران باشد، اما معمولاً بدون درد است. بینایی باید به حالت عادی بازگردد در عرض یک روز یا بیشتر پس از جراحی.

اما، تاری دید گاه به گاه یا خشکی چشم برای هفته ها یا ماه ها پس از آن طبیعی است. شرکت در قرار ملاقات های بعدی پس از این روش برای اطمینان از اینکه چشم ها به درستی بهبود می یابند مهم است.

سایر اشکال جراحی می تواند شامل قرار دادن یک لنز اصلاحی در داخل چشم باشد، چه در جلوی لنز فرد یا در داخل چشم. محل آن چشم پزشکان تمایل دارند این شکل از جراحی را برای اشکال شدیدتر نزدیک بینی توصیه کنند.

با توجه به اینکه نزدیک بینی دارای نزدیک بینی است. پیشگیری از پیوندهای ژنتیکی در افرادی که سابقه نزدیک بینی در خانواده خود دارند دشوار است.

گذراندن وقت در خارج از منزل، در نور روز، می تواند به کاهش پیشرفت نزدیک بینی کمک کند. اطمینان از اینکه زمان زیادی را صرف انجام کارهای نزدیک، مانند خواندن یا کار با رایانه نمی‌کنید، می‌تواند کمک کند.

در بیشتر موارد، نزدیک بینی هیچ مشکل دیگری برای سلامتی ایجاد نمی کند. طیف وسیعی از درمان‌های موجود وجود دارد که به افراد امکان می‌دهد هیچ علامتی از این بیماری را در زندگی روزمره خود تجربه نکنند.

برای کسانی که اشکال شدیدتر نزدیک‌بینی دارند، مهم است که هر گونه تغییر را به بینایی‌سنج خود اطلاع دهند. در بینش آنها بدون درمان، ممکن است در خطر ابتلا به مشکلات چشمی اضافی یا حتی از دست دادن بینایی باشند.