پرسش و پاسخ: محققان در مورد التهاب سلولی که در شرایط نادر تخریب کننده عصبی کشف شده است بحث می کنند

استرس دارند.

محققان در بیمارستان کودکان بیمار (SickKids) دریافتند که التهاب در یک سلول ایمنی ممکن است تا حدی مسئول برخی از علائم شدید در گروهی از شرایط ژنتیکی نادر به نام بیماری‌های ذخیره لیزوزومی (LSDs) باشد. /p>

ال اس دی از هر 7700 تولد زنده در سراسر جهان یک نفر را تحت تاثیر قرار می دهد. کودکان مبتلا به این عارضه معمولاً در سنین پایین با تخریب پیشرونده عصبی ظاهر می شوند. بسیاری از کودکان مبتلا به ال اس دی زودتر از موعد می میرند و درمان های فعلی بر مدیریت علائم تمرکز دارند.

تاكنون نقش ماكروفاژها در سيستم ايمني و ال اس دي به خوبي شناخته نشده بود، اما تحقیق جدید منتشر شده در Nature Cell Biology به رهبری Dr. اسپنسر فریمن، دانشمند برنامه زیست شناسی سلولی، روئیچی کای، محقق ارشد فوق دکترا و اولین نویسنده این مطالعه، و اوری اسکات، دانشمند بالینی انتقالی در برنامه زیست شناسی سلولی و پزشک کارکنان در بخش ایمونولوژی و آلرژی ، تشخیص داد که التهاب ماکروفاژ ممکن است در علائم LSD نقش داشته باشد.

سلول‌های ماکروفاژ مقدار زیادی مواد مغذی را جذب و هضم می‌کنند تا به عملکرد منظم سیستم ایمنی کمک کنند. برای تجزیه و بازیافت این مواد مغذی، سلول‌ها به اندامک‌های کوچکی به نام لیزوزوم متکی هستند. هنگامی که یک لیزوزوم کار می‌کند، می‌تواند قندهای بزرگ را به قندهای کوچک تجزیه کند. به عنوان منبع انرژی استفاده می شود. در ال اس دی، این لیزوزوم های ماکروفاژ متورم و پر از مواد زائد می شوند.

در انتشار این یافته‌ها، فریمن، کای و اسکات توضیح می‌دهند که ال اس‌دی چگونه بر سیستم ایمنی و اینکه چگونه کاهش التهاب به طور بالقوه می تواند علائم را در کودکان مبتلا به ال اس دی بهبود یا پیشگیری کند.

تفاوت ماکروفاژها در بیماران مبتلا به LSD چیست؟

در ماکروفاژهای ال‌اس‌دی، لیزوزوم‌های متورم سعی می‌کنند از باز شدن و ریختن محتویاتشان جلوگیری کنند – که باعث مرگ سلول می‌شود. برای انجام این کار، لیزوزوم ها کانالی را باز می کنند که سدیم را از لیزوزوم ها خارج می کند و به دنبال آن آب را به سمت خارج می کند تا آنها را کوچکتر نگه دارد. این یک پیام ایجاد می کند: لیزوزوم و سلول تحت فشار هستند.

ماکروفاژهای تحت فشار سپس با آزاد کردن ماده‌ای به نام MCP-1 (پروتئین شیمی‌جذب مونوسیتی 1) یک سیگنال “SOS” ارسال می‌کنند که به دیگر ماکروفاژها می‌گوید، “لطفا بیایید و کمک کنید.” در نتیجه ماکروفاژهای بیشتری به داخل بافت حرکت می کنند. هنگامی که ماکروفاژها در یک بافت بسیار زیاد هستند و همه آنها MCP-1 ترشح می کنند، این می تواند باعث التهاب و آسیب به بافت شود.

یافته های شما چگونه می تواند به بیماران مبتلا به LSD کمک کند؟

یافته‌های ما نشان می‌دهد که مسدود کردن کانال سدیم یا گیرنده MCP-1 در ماکروفاژها می‌تواند التهاب و آسیب بافتی در LSD را کاهش دهد. در حال حاضر داروهایی وجود دارند که این مولکول ها را هدف قرار می دهند، که برخی از آنها برای سایر بیماری های التهابی مانند آرتریت روماتوئید استفاده می شود. ما در حال برنامه ریزی برای آزمایش این داروها در مدل های پیش بالینی هستیم و امیدواریم نتایج را به ترجمه کنیم. کارآزمایی‌های بالینی برای بیماران مبتلا به LSD.

با مطالعه عواملی که باعث ایجاد علائم شدید در کودکان مبتلا به LSD می‌شوند، ممکن است درمان‌های بهتری را برای بیمارانی که تحت تأثیر این شرایط ویرانگر قرار گرفته‌اند شناسایی کنیم.

مراحل بعدی برای تحقیق شما چیست؟

ما در حال بررسی چگونگی تنظیم لیزوزوم عملکرد ماکروفاژها و التهاب در ال اس‌دی‌ها و سایر شرایط از جمله بیماری‌های نورودژنراتیو هستیم. امیدواریم با درک مکانیسم‌های مولکولی اختلال عملکرد لیزوزوم و التهاب بتوانیم اهداف جدیدی را برای شناسایی کنیم. توسعه دارو و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به LSD و سایر شرایط مرتبط، مانند بیماری پارکینسون.

وقتی افراد مبتلا به بیماری‌های نادر اطفال را مطالعه می‌کنیم، مزایای آن فراتر از این افراد و خانواده‌هایشان می‌رسد و با بهبود دانش ما از پیچیدگی‌های زیست‌شناسی انسان به همه تعمیم می‌یابد.