نحوه انجام تست قرارداد هوشمند

تست قرارداد هوشمند چیست؟

فرایند ارزیابی روشمند و اعتبارسنجی عملکرد، امنیت و عملکرد قراردادهای هوشمند — قراردادهای خوداجرا با مفاد قرارداد تعبیه شده به طور مستقیم به کد موجود در یک بلاک چین – به عنوان تست قرارداد هوشمند شناخته می شود. برای اطمینان از صحت، انعطاف پذیری و قابلیت اطمینان قراردادهای هوشمند، آزمایش یک مرحله ضروری در چرخه عمر توسعه.

چه کسی تست قرارداد هوشمند را انجام می دهد؟

گروهی از متخصصان، متشکل از مهندسان تضمین کیفیت (QA) و توسعه دهندگان بلاک چین، تست هوشمند می کنند قراردادها برنامه نویسان بلاک چین برای فرآیندهای کدگذاری و آزمایش واحد اولیه ضروری هستند. آنها در زبان های برنامه نویسی مانند Solidity برای اتریوم مهارت دارند. قراردادها

مهندسین QA آزمایشات کاملی را انجام می دهند و به عواملی مانند عملکرد، امنیت و عملکرد رسیدگی می کنند. آنها در فناوری بلاک چین و ویژگی های قرارداد هوشمند به خوبی آشنا هستند. علاوه بر این، حسابرسان قراردادهای هوشمند ممکن است در ممیزی های امنیتی تخصصی به دلیل دانش گسترده آنها در پروتکل‌های امنیتی بلاک چین و آسیب‌پذیری‌ها.

به طور معمول، این موقعیت‌ها به پیشینه قوی در توسعه نرم‌افزار، آشنایی با فناوری بلاک چین و درک کامل بهترین شیوه‌ها برای توسعه قراردادهای هوشمند نیاز دارند. اعتبار متخصصان تست قراردادهای هوشمند را می‌توان با گواهی‌های تخصصی در بلاک چین و توسعه قراردادهای هوشمند بیشتر بهبود بخشید.

اهمیت تست قرارداد هوشمند 

قراردادهای هوشمند برای اکوسیستم‌های بلاک چین و برنامه های غیرمتمرکز (DApps).

تست قرارداد هوشمند برای یافتن و رفع نقص‌های امنیتی در کد ضروری است. آزمایش کامل به توقف بهره‌برداری احتمالی، مانند حمله‌های ورود مجدد و دسترسی غیرمجاز کمک می‌کند و از کاربران و دارایی‌ها از زمان قراردادهای هوشمند مکرر محافظت می‌کند. داده های حساس و دارایی های ارزشمند را مدیریت کنید.

آزمایش تضمین می کند که قراردادهای هوشمند به طور دقیق فعالیت های برنامه ریزی شده را انجام می دهند. آزمایش عملکردی با کمک به شناسایی و تصحیح مشکلات منطقی، تضمین می‌کند که قرارداد هوشمند تحت طیف وسیعی از شرایط و سناریوها طبق برنامه عمل می‌کند.

به‌علاوه، آزمایش ساختار کد مناسب را حفظ می‌کند، بهترین شیوه‌ها را دنبال می‌کند و مستندات کاملی را تولید می‌کند که همه اینها کیفیت کلی کد را بهبود می‌بخشد. کدهایی که به خوبی آزمایش شده‌اند در طول بازبینی‌های آینده کمتر خطا ایجاد می‌کنند و نگهداری آن آسان‌تر است.

قراردادهای هوشمند اغلب با عناصر دیگر مانند قراردادهای هوشمند، پروتکل‌ها یا خدمات خارجی در اکوسیستم‌های غیرمتمرکز ارتباط برقرار می‌کنند. آزمایش، قابلیت همکاری را تضمین می‌کند، که تأیید می‌کند که قرارداد هوشمند در داخل شبکه گسترده‌تر بی‌عیب و نقص عمل می‌کند و به طور مناسب با سایر مؤلفه‌ها تعامل دارد.

ممکن است لازم باشد از طریق قراردادهای هوشمند، مقررات قانونی و نظارتی رعایت شود. آزمایش با کمک به شناسایی و اصلاح مشکلات احتمالی انطباق، تضمین می‌کند که قرارداد هوشمند با قوانین و مقررات قابل اجرا مطابقت دارد.

شناسایی و رفع مشکلات در مراحل اولیه توسعه به جای پس از رفع آنها مقرون به صرفه‌تر است. مستقر شده است. آزمایش گسترده احتمال ضرر و زیان پولی و آسیب به شهرت را کاهش می‌دهد و آن را به یک روش اقتصادی تبدیل می‌کند.

انواع آزمایش قرارداد هوشمند 

چندین نوع آزمایش قرارداد هوشمند وجود دارد که توسعه‌دهندگان معمولاً انجام می‌دهند. برای افزایش کیفیت کد خود استفاده می کنند.

آزمایش واحد

آزمایش واحد فرآیندی است برای بررسی روش ها یا عملکردهای خاص در یک قرارداد هوشمند تا اطمینان حاصل شود که آنها طبق برنامه عمل می کنند. این تضمین می کند که هر تابع همانطور که در نظر گرفته شده است عمل می کند و به مکان یابی و رفع عیوب در بخش های خاصی از کد کمک می کند.

تست یکپارچه سازی

تست یکپارچه سازی تایید می کند که بخش های مختلف یک تابع قرارداد هوشمند طبق برنامه. این تضمین می‌کند که داده‌ها بین ماژول‌ها و قابلیت‌های قرارداد هوشمند به‌طور دقیق و بدون خطا ارسال می‌شود.

آزمایش عملکردی

آزمایش عملکردی، عملکرد کلی قرارداد هوشمند را ارزیابی می‌کند. هدف آن اطمینان از اینکه قرارداد هوشمند الزامات را برآورده می‌کند و اقدامات مورد نظر را به دقت انجام می‌دهد.

ممیزی‌های امنیتی

برای یافتن نقاط ضعف و نگرانی‌های امنیتی احتمالی، ممیزی امنیتی مستلزم بررسی کامل است. کد قرارداد هوشمند ممیزی‌های امنیتی تضمین می‌کنند که قرارداد هوشمند در برابر حملات مکرر مانند ورود مجدد، سرریز و دسترسی غیرقانونی مقاوم است و به جلوگیری از نقص‌های امنیتی کمک می‌کند.

تست عملکرد

تست عملکرد مقیاس‌پذیری را ارزیابی می‌کند. ، توان عملیاتی و پاسخگویی قرارداد هوشمند در سناریوهای مختلف. این به اندازه‌گیری سرعت تراکنش، یافتن گلوگاه‌ها و تأیید اینکه قرارداد هوشمند می‌تواند تقاضای پیش‌بینی‌شده را مدیریت کند، کمک می‌کند.

تست مصرف گاز

آزمایش مصرف گاز تعیین می‌کند که چقدر گاز (یا قدرت پردازشی) چقدر است. ) برای انجام برخی عملیات قرارداد هوشمند مورد نیاز است. اطمینان از سودآوری تراکنش‌ها و بهینه‌سازی کد برای پلتفرم بلاک چین، اهداف اصلی آن است.

بررسی کد

بررسی کد فرآیندی است که طی آن توسعه‌دهندگان آگاه به صورت دستی یا خودکار قراردادهای هوشمند را بررسی می‌کنند. کد این امر پایبندی به استانداردهای کدنویسی و بهترین شیوه‌ها را تضمین می‌کند، به یافتن مشکلات احتمالی کمک می‌کند و کیفیت کد را افزایش می‌دهد.

تست رگرسیون

تست رگرسیون ارتقا یا اصلاحات در قرارداد هوشمند را تضمین می‌کند. عملکرد فعلی را شکسته یا اشکالات جدیدی اضافه نکنید. با توجه به اینکه قرارداد هوشمند در طول زمان تغییر می‌کند، به قابل اعتماد نگه‌داشتن قرارداد هوشمند کمک می‌کند.

آزمایش قابلیت استفاده

آزمایش قابلیت استفاده آسان بودن استفاده از قرارداد هوشمند را با در نظر گرفتن عواملی مانند سهولت تعامل ارزیابی می‌کند. و وضوح رابط این به اطمینان از اینکه کاربران می‌توانند با قرارداد هوشمند بدون مواجه شدن با مشکلات بی مورد ارتباط برقرار کنند، کمک می‌کند.

تنظیم یک محیط آزمایشی 

مرحله 1: انتخاب یک پلت فرم بلاک چین

راه اندازی یک محیط آزمایشی ابتدا مستلزم انتخاب یک پلت فرم بلاک چین مناسب است. پلتفرمی که انتخاب می کنید به نیازهای منحصر به فرد شما بستگی دارد، از جمله روش اجماع، سطح راحتی زبان برنامه نویسی و نوع بلاک چین (خصوصی یا عمومی).

از جمله پلتفرم‌های رایج مورد استفاده BNB Smart Chain، اتریوم، Hyperledger Fabric و چندین مورد دیگر. هنگام انتخاب یک پلت فرم بلاک چین، باید عواملی مانند اسناد، پشتیبانی جامعه و ویژگی های مقیاس پذیری را در نظر گرفت.

مرحله ۲: نرم افزار و ابزار لازم را نصب کنید 

نصب نرم افزار و ابزار لازم بعد از انتخاب پلت فرم بلاک چین انجام می شود. آنها ممکن است شامل چارچوب های توسعه، محیط های توسعه یکپارچه (IDE) و نرم افزار گره بلاک چین باشند.

نصب برنامه‌هایی مانند Geth (یک کلاینت اتریوم که در Go نوشته شده است) یا Nethermind (یک کلاینت اتریوم که در .NET نوشته شده است) ممکن است برای اتریوم ضروری باشد، در حالی که راه‌اندازی Hyperledger Composer یا Fabric SDK برای Hyperledger ضروری است. پارچه. ابزارهای توسعه مانند Hyperledger Caliper برای بنچمارک و Remix برای قراردادهای هوشمند اتریوم نیز انتخاب های رایجی هستند.

مرحله 3: شبکه های آزمایشی را پیکربندی کنید

در این مرحله، باید شبکه های آزمایشی را برای آن تنظیم کنید. پس از نصب نرم افزار، پلتفرم بلاک چین مورد نظر خود را انتخاب می کنند. برای اهداف آزمایشی، یک شبکه بلاک چین محلی یا خصوصی باید ایجاد شود. می توان از برنامه هایی مانند Ganache برای راه اندازی یک شبکه خصوصی برای اتریوم استفاده کرد. .

در همین حال، برای Hyperledger Fabric، پیکربندی همتایان، سفارش‌دهنده‌ها و کانال‌ها به بخشی جدایی‌ناپذیر از فرآیند راه‌اندازی شبکه تبدیل می‌شود. در Hyperledger Fabric، پیکربندی همتایان، سفارش‌دهنده‌ها و کانال‌ها شامل تنظیم اجزای اصلی شبکه است: دفتر کل میزبان همتایان و قراردادهای هوشمند. سفارش دهندگان سفارش تراکنش را در بلوک ها مدیریت می کنند. و کانال‌ها امکان تراکنش‌های خصوصی و دفتر کل را در میان گروه خاصی از شرکت‌کنندگان شبکه فراهم می‌کنند.

درگیر شدن در تجزیه و تحلیل عملکرد، آزمایش برنامه غیرمتمرکز یا توسعه قرارداد هوشمند مستلزم اطمینان از همسویی یکپارچه پیکربندی شبکه با اهداف آزمایشی خاص است. برای افرادی که این وظایف را انجام می دهند ضروری است که تنظیمات شبکه را به دقت کالیبره کنند تا نیازهای یک تلاش توسعه خاص را برآورده کنند.

تست قراردادهای هوشمند در مقابل تأیید رسمی

اطمینان از امنیت و قابلیت اطمینان کد در هنگام توسعه قراردادهای هوشمند بسیار مهم است. تأیید رسمی و آزمایش قرارداد هوشمند دو استراتژی اصلی برای انجام این امر هستند.

آزمایش قرارداد هوشمند فرآیندی است که به‌طور روشمند ارزیابی عملکرد قرارداد هوشمند، امنیت و عملکرد با استفاده از روش‌های مختلف آزمایش. از سوی دیگر، تأیید رسمی یک تکنیک ریاضی است که کد قرارداد هوشمند را برای صحت در برابر مجموعه‌ای از ویژگی‌های از پیش تعیین‌شده با استفاده از اثبات‌های منطقی بررسی می‌کند.

با هدف مکان یابی و رفع مشکلات قبل از استقرار، هر استراتژی به عنوان مرحله ای حیاتی در چرخه عمر توسعه عمل می کند. در اینجا چند تفاوت بین این دو وجود دارد:

اگر قراردادهای هوشمند آزمایش نشوند چه مشکلاتی ممکن است ایجاد شود؟

آزمایش ناکافی قراردادهای هوشمند می تواند به طیف گسترده ای منجر شود مسائل احتمالی که بر جنبه های مختلف امنیت و عملکرد آنها تأثیر می گذارد. مشکلات عملیاتی، مانند نقص‌های پیش‌بینی نشده یا خطاهای کدگذاری، می‌تواند مانع از کارکرد قرارداد هوشمند به‌عنوان مورد نظر شده و مانع از عملکرد روان سایر سیستم‌ها یا برنامه‌های مبتنی بر بلاک چین شود.

علاوه بر این، فقدان آزمایش کامل، قراردادهای هوشمند را در برابر نقص‌های امنیتی آسیب‌پذیر می‌کند که بازیگران بد می‌توانند از آن سوء استفاده کنند. از آنجایی که شبکه‌های بلاک چین شفاف و عمومی هستند، قراردادهای هوشمند کنترل نشده در برابر حملاتی مانند نقص‌های سرریز و سوءاستفاده‌های ورود مجدد آسیب‌پذیر هستند.

قراردادهای هوشمند آزمایش‌نشده عواقبی دارند که فراتر از مشکلات فنی آن‌ها است. خطرات مالی ناشی از نقص‌های کدگذاری است که می‌تواند باعث انتقال غیرعمدی دارایی یا زیان‌های مالی شود، به‌ویژه در برنامه‌های کاربردی مربوط به مالی غیرمتمرکز (DeFi).

علاوه بر این، پروژه یا شرکتی که از قرارداد هوشمند استفاده می کند ممکن است آسیب جدی به شهرت وارد کند. کاربران و ذینفعان ممکن است نسبت به قابلیت اطمینان سیستم شک کنند، که به اعتبار برنامه های مبتنی بر بلاک چین به عنوان یک کل آسیب می رساند. در نتیجه، قراردادهای هوشمند آزمایش نشده، علاوه بر اینکه کارایی عملیاتی را به خطر می اندازد، طرف های درگیر را در معرض خطر جدی برای امور مالی و اعتبار آنها قرار می دهد.