جدول زمانی HIV: مراحل چیست؟

زمانی که فردی مبتلا به HIV می شود و درمان نمی شود. ، عفونت در سه مرحله پیشرفت می کند.

برای هر کسی که ممکن است در معرض HIV قرار گرفته باشد، مهم است که با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای مشاوره صحبت کرده و از آنها در مورد درمان پیشگیرانه به نام پیشگیری پس از مواجهه (PEP).

افرادی که در معرض خطر قرار گرفتن در معرض HIV هستند می توانند پیشگیری قبل از مواجهه (PrEP)، به طور منظم برای جلوگیری از عفونت از ماندن، حتی در صورت مواجهه با آن.

مرحله 1: عفونت حاد HIV

پس از تماس فرد با HIV، ویروس به سرعت تکثیر می‌شود و خون حاوی سطوح بالایی از HIV است. ویروس. در این زمان، می تواند به راحتی به دیگران منتقل شود — از طریق خون، مایع منی و مایعات پیش منی، مایع رکتوم، مایع واژن و شیر مادر.

در 2 تا 4 هفته قرار گرفتن در معرض ویروس برخی از افراد دچار یک سندرم غیراختصاصی با تب و سایر علائم مشابه آنفولانزا می شوند. ممکن است چند روز یا چند هفته طول بکشد.

اما همه این علائم را تجربه نمی‌کنند. اگر فردی تحت آزمایش قرار نگیرد، ممکن است HIV بدون هیچ نشانه ای از وجود آن در بدن پیشرفت کند.

علائم مشابه آنفولانزا در مرحله 1 عفونت HIV ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تب
• درد عضلانی یا مفصلی
• خستگی
• تعریق شبانه
• بثورات پوستی
• زخم در دهان
• غدد متورم
• تهوع یا استفراغ

این علائم در مجموع به عنوان بیماری تبدیل سرمی. آنها پاسخ طبیعی بدن به عفونت را نشان می دهند که در تلاش برای از بین بردن ویروس است. با این حال، بدن انسان نمی‌تواند این ویروس را به‌طور کامل پس از وجود حذف کند.

در این مرحله، ویروس با استفاده از سلول‌های CD4 T بدن تکثیر می‌شود و در سراسر بدن پخش می‌شود. با انجام این کار، سلول های CD4 T را از بین می برد.

در نهایت، این فرآیند تثبیت می شود. سیستم ایمنی تعداد ذرات ویروسی را کاهش می دهد و سطح سلول های CD4 T ممکن است افزایش یابد. با این حال، ممکن است تعداد این سلول ها به سطح اولیه خود برنگردد.

مرحله 2: عفونت مزمن HIV

بعد از پایان مرحله حاد – و اگر فرد درمان نشده باشد – ویروس فعال باقی می ماند و در سطوح بسیار پایین تکثیر می شود اما همچنان به سلول های ایمنی آسیب می رساند.

در این مرحله، معمولاً هیچ علامتی یا علائم بسیار خفیفی وجود ندارد. به همین دلیل است که پزشکان گاهی اوقات مرحله 2 را “عفونت بدون علامت HIV” یا “تاخیر بالینی” می نامند. ویروس همچنان می‌تواند در این مرحله به دیگران منتقل شود، حتی اگر هیچ علامتی ایجاد نکند.

بدون درمان، این مرحله می‌تواند برای 10 سال یا بیشتر قبل از اینکه فرد به مرحله 3 HIV مبتلا شود.

اما، داروهای ضدرتروویروسی مدرن می‌توانند از پیشرفت عفونت جلوگیری کنند. این داروها مقدار HIV را در بدن، بار ویروسی را تا حد بسیار پایینی کاهش می‌دهند.

وقتی بار ویروسی آنقدر کم است که آزمایش‌ها نمی‌توانند آن را شناسایی کنند، HIV دیگر نمی‌تواند به سیستم ایمنی آسیب برساند یا به افراد دیگر منتقل شود. برخی از افراد به این عنوان “غیر قابل تشخیص برابر است با غیر قابل انتقال” یا “U=U” اشاره می کنند.

یک فرد مبتلا به مرحله 2 HIV که درمان موثر ضد رتروویروسی را انجام می دهد ممکن است هرگز به مرحله 3 HIV مبتلا نشود.

مرحله 3 HIV

مرحله 3 HIV که با نام ایدز نیز شناخته می شود، پیشرفته ترین مرحله است. زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی به حدی آسیب می‌بیند که دیگر نمی‌تواند با عفونت‌ها مبارزه کند.

مصرف داروهای ضدرتروویروسی، سیستم ایمنی را به اندازه کافی قوی نگه می‌دارد تا از پیشرفت HIV به این مرحله جلوگیری کند.

بدون درمان، بار ویروسی همچنان افزایش می‌یابد و تعداد سلول‌های CD4 همچنان کاهش می‌یابد. اگر تعداد سلول های CD4 فرد تحت 200 سلول در هر میلی لیتر مکعب یا اگر یک عفونت فرصت طلب.

علائم در این مرحله بسیار متفاوت است، زیرا معمولاً از عفونت‌های فرصت‌طلب خاص سرچشمه می‌گیرند.

علائم مرحله 3 HIV می‌تواند شامل:

• تعریق شبانه
• تب
• سرفه مداوم
• مشکلاتی که پوست، دهان یا هر دو را تحت تاثیر قرار می دهد
• عفونت های منظم
• اسهال مزمن
• کاهش وزن

به دلیل درمان های مدرن، عفونت های فرصت طلب به طور فزاینده ای شیوع کمتری دارند. انواع زیادی وجود دارد، اما برخی از شایع ترین عفونت های فرصت طلب در ایالات متحده عبارتند از:

افراد می توانند از عفونت های جدی مرتبط با HIV بهبود یابند. و بیماری ها و HIV را با درمان تحت کنترل قرار دهید. درمان‌های عفونت‌های فرصت‌طلب شامل داروهای ضد ویروسی، آنتی‌بیوتیک‌ها و ضد قارچ‌ها است.

در اینجا درباره عوارض HIV بیشتر بدانید.

موثرترین راه این است که داروهای ضد رتروویروسی را در اسرع وقت و به طور مداوم طبق تجویز انجام دهید.

درمان ضد ویروسی سیستم ایمنی را سالم نگه می دارد و خطر انتقال ویروس را تقریباً به صفر می رساند.

هر چه زودتر فرد تشخیص داده شود، زودتر می تواند درمان را آغاز کند. درمان زودهنگام می تواند دیدگاه فرد را بهبود بخشد و خطر انتقال ویروس به دیگران را کاهش دهد.

درمان ضد ویروسی

درمان ضد رترو ویروسی سیستم ایمنی را سالم نگه می دارد و از انتقال ویروس جلوگیری می کند. صرف نظر از مرحله HIV برای فرد مفید است.

درمان ضد ویروسی:

• فعالیت ویروسی را سرکوب می‌کند
• ایمنی و طول عمر فرد را افزایش می‌دهد
• احتمال انتقال ویروس را کاهش می دهد

مصرف درمان ضد رتروویروسی میزان HIV را در خون به سطوح بسیار پایین یا غیرقابل تشخیص کاهش می دهد. در اکثر افرادی که از داروهای ضد رتروویروسی استفاده می کنند، ویروس در 6 ماهمنبع اعتماد>.

زمانی که بار ویروسی غیرقابل تشخیص باشد، عملاً هیچ خطری برای انتقال HIV به افراد دیگر وجود ندارد.

یک پزشک ممکن است ترکیب داروها را برای فرد تطبیق دهد. مصرف مداوم دارو طبق تجویز، آن را مؤثرتر می کند و احتمال مقاومت ویروس در برابر درمان را کاهش می دهد.

PEP

اگر فردی اخیراً در معرض ویروس قرار گرفته باشد، می تواند با استفاده از PEP از نگه داشتن آن جلوگیری کنید. این یک گزینه اضطراری است.

PEP زمانی موثرتر است که فردی به محض مشکوک شدن به قرار گرفتن در معرض HIV و در 72 ساعت. وقتی فردی این کار را انجام می دهد، PEP می تواند از HIV جلوگیری کند.

سازمان بهداشت جهانی (WHO) تخمین می زند که وقتی مردم آن را به درستی مصرف کنند، دوره 28 روزه PEP خطر ابتلا به HIV را کاهش می دهد تا بیش از 80٪.

عوامل سبک زندگی

مشخص عوامل سبک زندگی می توانند در پیشرفت HIV نقش داشته باشند. یک فرد می تواند استراتژی هایی را برای تقویت سیستم ایمنی خود اتخاذ کند، از جمله:

• جلوگیری از عفونت: اقداماتی را برای محافظت در برابر عفونت ها و بیماری ها انجام دهد و اگر پزشک به طور منظم واکسیناسیون را دریافت کند. آن را توصیه می کند.
• کاهش استرس: استرس سیستم ایمنی را ضعیف می کند و خطر ابتلا به بیماری‌های دیگر و عفونت‌های فرصت‌طلب را افزایش می‌دهد.
• استفاده از کاندوم در حین مقاربت: کاندوم از افراد مبتلا به HIV در برابر سایر عفونت های مقاربتی که می تواند ایمنی آنها را بیشتر تضعیف کند.
• ورزش منظم: این کار فواید زیادی دارد، از جمله کاهش بیشتر خطر بیماری قلبی، افزایش انرژی، بهبود گردش خون و ظرفیت ریه، خواب بهتر و استرس کمتر.
• رژیم غذایی سالم: حفظ یک رژیم غذایی متعادل با مصرف کم الکل کمک می کند. تقویت سیستم ایمنی و دفع عفونت ها غذای مغذی نیز می‌تواند به عملکرد صحیح درمان کمک کند.
• ترک سیگار: افراد مبتلا به HIV که سیگار می‌کشند احتمال بیشتر برای ابتلا به عفونت هایی مانند کاندیدیازیس و ذات الریه، و همچنین بیماری هایی مانند برخی سرطان ها، بیماری قلبی و بیماری انسدادی مزمن ریه .

سایر عواملی که بر پیشرفت تأثیر می گذارند

برخی از آنها تحت کنترل فرد نیستند. عوامل دیگری که می توانند در پیشرفت HIV نقش داشته باشند عبارتند از:

• سن
• ژنتیک
• فرعی HIV
• سلامت کلی قبل از عفونت
• وجود عفونت های دیگر

برای یک فرد مبتلا به HIV، چشم انداز تا حد زیادی به این بستگی دارد که آیا آنها به طور مداوم به درمان دسترسی دارند و آن را طبق تجویز مصرف می کنند.

اگر یک فرد مبتلا به HIV قبل از پیشرفت عفونت، درمان ضد رتروویروسی مداوم دریافت کند، می تواند عمر طولانی داشته باشد. ، زندگی سالم، با امید به زندگی قابل مقایسهمنبع اعتماد> به کسی که HIV ندارد.

بدون درمان، فرد ممکن است به مرحله 3 HIV مبتلا شود 2 تا 15 سال پس از ابتلا به عفونت. امید به زندگی پس از مرحله 3 تشخیص HIV هدف 3 سال.

اما، با داروی مؤثر، بسیاری از افراد هرگز به مرحله 3 HIV مبتلا نمی شوند و میزان بروز عفونت های فرصت طلب بسیار کمتر از گذشته است.

با نحوه دریافت آزمایش HIV آشنا شوید. در ایالات متحده اینجا.

این مقاله را به زبان اسپانیایی بخوانید.