بیماری پارکینسون تحول نگران کننده تعداد بیماران؟

درمان بیماری پارکینسون چیست؟

درمان‌های دارویی

تشخیص شروع درمان‌هایی را ممکن می‌سازد که امکان بهبود را برای چندین سال، به طور متوسط ​​5 تا 7 سال قبل از تشدید علائم فراهم می‌کند، دوره‌ای که به عنوان “ماه عسل” شناخته می‌شود. بیماری پارکینسون باید توسط متخصص مغز و اعصاب پیگیری شود.
درمان ها باید با توجه به مرحله بیماری تطبیق داده شوند. هدف مواد فعال مورد استفاده برای جبران کمبود دوپامین یا با ارائه مستقیم پیش سازهای دوپامین یا با “مهار آنزیم هایی که آن را تجزیه می کنند” (Inserm)

اینها عمدتاً دارویی هستند (پارکینسون فرانسه) :

• لوودوپا یا ال-دوپا در علائم حرکتی نسبتاً مؤثر به نظر می‌رسد، اما دوز آن باید با توجه به مراحل و عوارض جانبی مانند دیسکینزی (حرکت غیر طبیعی) بررسی شود.
• آگونیست‌های دوپامینرژیک اثر گسترده‌تری دارند و می‌توانند روی علائم روان‌شناختی مانند افسردگی مداخله کنند اما می‌توانند تغییرات رفتاری را ایجاد کنند.

آنها عموماً به صورت خوراکی یا از طریق پمپ هایی تجویز می شوند که امکان تجویز مداوم را فراهم می کند.

“اثربخشی این درمان ها بر روی علائم حرکتی در سرتاسر بیماری خوب است. با این حال، این داروها از پیشرفت دژنراسیون عصبی جلوگیری نمی کنند: برای حفظ اثربخشی درمان، دوزها باید در طول تکامل بیماری. بیماری تطبیق داده شوند.”
با این حال، درمان‌ها روی انحطاط نورون‌ها که امروزه غیرقابل کنترل باقی مانده است، عمل نمی‌کند.

تحریک عمیق مغز

تحریک عمیق مغز شامل iکاشت الکترودها درهسته زیر تالاموس است. ، به منظور ساطع تکانه های الکتریکی با استفاده از یک جعبه کاشته شده در زیر پوست” (INSERM) اما برای بیماران دارای ناتوانی حرکتی شدید محفوظ است.

محل فیزیوتراپی و توانبخشی

علاوه بر درمان‌های دارویی، فیزیوتراپی، توانبخشی و گفتار درمانی ضروری است، به ویژه هنگامی که راه رفتن یا بلع دشوار می‌شود. در دوره اولیه بیماری، عمدتاً موضوع ارزیابی و نظارت است. در مراحل پیشرفته تر، تمرینات فیزیوتراپی به تقویت عضلات، حفظ راه رفتن و تعادل کمک می کند.

پشتیبانی از ALD

بیماری پارکینسون به عنوان شرایط طولانی مدت (ALD) طبقه بندی شده است.
به محض تایید تشخیص، بیمار از سیستم ALD بهره مند می شود که امکان پوشش 100% تمام معاینات و مراقبت های مربوط به آسیب شناسی (بر اساس نرخ بیمه سلامت) را فراهم می کند. هنگامی که بیماری در مراحل پیشرفته علائم مهم تری ایجاد می کند، درد را کاهش می دهد و از خطر افتادن جلوگیری می کند.

بیماری پارکینسون روزانه

همانند هر آسیب شناسی سالمندی، خطر از دست دادن خودمختاری قابل توجه است. بنابراین، سبک زندگی به شدت تحت تأثیر قرار می گیرد و بنابراین حفظ تا حد امکان بهینه ترین کیفیت زندگی ممکن مهم است.

• ETP: به طور کلی، فیزیوتراپی به آموزش درمانی (ETP) بیمار کمک می کند و اطمینان حاصل می کند که خودمختاری بیمار تا حد امکان حفظ می شود. این به بیمار این امکان را می دهد که بیماری خود، تکامل و درمان های آن را درک کند، اهرم هایی را که می تواند برای بهبود کیفیت زندگی خود (تغذیه، فعالیت بدنی، توانبخشی) عمل کند را شناسایی کند و مهمتر از همه یاد بگیرد که بیماری خود را بپذیرد. انجمن پارکینسون فرانسه متعهد است و اجرای برنامه های اختصاصی را ترویج می کند. بنابراین برنامه پشتیبانی پارک تعاملی را راه اندازی کرده است که به اجرای برنامه های TPE کمک می کند و از بیماران درخواست می کند. “این آموزش 40 ساعته به افراد بیمار اجازه داد تا در برنامه TPE در کنار متخصصان حرفه ای مداخله کنند تا “صدای بیمار به بیمار” از جمله بیماران به اصطلاح “متخصص” به گفته فرانس پارکینسون باشند.
• انجمن‌ها: انجمن‌های متعددی وجود دارد که مهم‌ترین آنها انجمن پارکینسون فرانسه که انجمنی است که مأموریت های آن “حمایت و کمک به بیماران و عزیزان آنها، اطلاع رسانی و آموزش در مورد بیماری، درمان و کمک، مالی، تشویق و تسهیل تحقیقات، افزایش آگاهی عمومی و دعوت به رسانه ها و بسیج مقامات دولتی» (فرانسه پارکینسون)

یک آسیب شناسی ادغام شده در طرح بیماری عصبی: چه تفاوتی دارد؟

<.>

مقامات دولتی متعهد به مدیریت و تحقیق در مورد 3 بیماری عمده تخریب کننده عصبی در فرانسه هستند، یعنی بیماری آلزایمر که نزدیک به 850000 نفر را تحت تاثیر قرار می دهد، بیماری پارکینسون و چندین بیماری. اسکلروز این تعهد در اجرای طرح بیماری های عصبی 2014-2019 شکل مشخصی به خود گرفت. این برنامه 3 هدف داشت:

گزارش ارزیابی از این plan در 8 ژوئن 2020 منتشر شد و توصیه های متعددی برای ادامه این طرح با تمرکز بر حاکمیت ارائه می کند.

منابع: فرانسه پارکینسون، INSERM، بهداشت عمومی فرانسه، وزارت همبستگی و بهداشت