مدیر عامل تلگرام می گوید بیش از 100 فرزند بیولوژیک دارد

پاول دوروف، مدیر عامل 39 ساله سرویس پیام رسان تلگرام، روز سه شنبه بمبی را بر روی پلتفرم شخصی خود انداخت و مدعی شد که بیش از 100 فرزند از طریق اهدای اسپرم به دنیا آورده است. این غول فناوری که به خاطر سبک زندگی عجیب و غریب و تمایل به حفظ حریم خصوصی مشهور است، فاش کرد که در 15 سال گذشته اهداکننده ناشناس اسپرم بوده است.

سفر دوروف برای اهدای انبوه اسپرم با درخواست یکی از دوستانش آغاز شد. دوروف نوشت: “یکی از دوستانم با درخواستی عجیب به من مراجعه کرد. او گفت که او و همسرش به دلیل مشکل باروری نمی توانند بچه دار شوند و از من خواست در یک کلینیک اسپرم اهدا کنم تا بچه دار شوند.” او که در ابتدا سرگرم بود، به‌زودی متوجه سنگینی وضعیت شد.

رئیس کلینیک ظاهراً به دوروف گفت که “مواد اهداکننده با کیفیت بالا” کمیاب است و اهدا را به عنوان “وظیفه مدنی” در نظر گرفته است. این زمین، که از نظر دوروف عجیب به نظر می‌رسید، باعث شد تا برای کمک‌های مالی منظم ثبت‌نام کند. به زودی به سال 2024 می رسیم و دوروف ادعا می کند که کمک های او به بیش از 100 زوج در 12 کشور کمک کرده است تا بچه دار شوند.

الون ماسک، که از طرفداران بچه‌سازی نیز هست، به افشاگری دوروف با توییتی پاسخ داد: «اعداد تازه‌کار»، او ضمن نام بردن از چنگیز خان، که بیش از 100 فرزند با نزدیک به 500 همسر داشت، گفت. ماسک خود پدر 12 فرزند شناخته شده است، البته نه از طریق اهدای اسپرم.

ادعای دوروف مبنی بر کمبود اسپرم “با کیفیت” در سراسر جهان با روندهای جهانی مطابقت دارد. افزایش تقاضا برای اسپرم اهداکننده، ناشی از مشکلات ناباروری، زنان مجردی که به دنبال مادر شدن هستند و زوج های همجنس، در بسیاری از مناطق از عرضه پیشی گرفته است. چالش‌های نظارتی، عوامل فرهنگی، و موانع شخصی به کمبود کمک می‌کنند.

در بریتانیا، یک بانک ملی اسپرم گزارش داد که تنها 9 اهداکننده فعال در پایگاه داده خود دارد. استرالیا و چندین کشور اروپایی به کمک های غیر ناشناس و نوع دوستانه نیاز دارند که به طور بالقوه مانع برخی از اهداکنندگان می شود. برعکس، ایالات متحده اجازه می دهد غرامت و ناشناس ماندن، و در نتیجه یک استخر اهداکنندگان بزرگتر.

بنابراین، اهدای اسپرم یک خدمات اجتماعی خوب است، اما چه زمانی “بیش از حد” بیش از حد است؟ مفهوم اهدای انبوه اسپرم بدون سابقه یا بحث و جدل نیست. به عنوان مثال، یک مرد هلندی به نام جاناتان مایجر به اتهام داشتن حداقل 550 فرزند در سراسر جهان مورد شکایت قرار گرفت. شکایتی که توسط مادری که از اسپرم او و بنیاد Donorkind استفاده می کرد، مطرح شد، می خواست از اهدای کمک های بیشتر او جلوگیری کند.

دستورالعمل‌های هلندی اهداکنندگان را به 25 فرزند یا 12 خانواده محدود می‌کند تا خطرات مربوط به زنای با محارم تصادفی را کاهش دهد و از سلامت روانی کودکان اهداکننده محافظت کند. جاناتان در سال 2017 توسط کلینیک‌های باروری هلند در لیست سیاه قرار گرفت، اما ظاهراً به اهدای کمک در خارج و از طریق کانال‌های غیررسمی ادامه داد.

این مشکل را می‌توان با طرح دوروف برای “منبع باز” DNA خود برطرف کرد – و اطلاعات ژنتیکی او را در دسترس عموم قرار داد. این می‌تواند به معنای آپلود داده‌های ژنتیکی او در یک پایگاه داده عمومی، امکان دسترسی برای یافتن خویشاوندان ژنتیکی، مطالعه ویژگی‌ها یا مشارکت در تحقیقات علمی باشد.

هرچقدر که دیستوپیک به نظر می رسد، DNA منبع باز می تواند کاربردهای عملی مختلفی داشته باشد. این می تواند به تحقیقات ژنتیکی، تسریع اکتشافات در ژنومیک و پزشکی شخصی کمک کند. این می تواند به افراد اجازه دهد تا با خویشاوندان بیولوژیکی ناشناخته ارتباط برقرار کنند، که می تواند به ویژه برای کسانی که از طریق اهدای اسپرم حامله شده اند مفید باشد. در مراقبت های بهداشتی، اطلاعات ژنتیکی امروزه می تواند به برنامه های درمانی شخصی تر منجر شود.

این عمل همچنین تحقیقات نسب‌شناسی را تقویت می‌کند و نقاط داده را برای ردیابی تاریخچه‌های خانوادگی و درک ریشه‌های اجدادی ارائه می‌دهد. به‌علاوه، داده‌های عمومی DNA می‌توانند به افراد درباره ژنتیک، تنوع ژنتیکی و روش‌های کمک باروری آموزش دهند.

به نظر می‌رسد دوروف «دستیابی به کاربر» را به ارتفاعات بی‌سابقه‌ای می‌برد. مدیرعامل می‌خواهد «کل مفهوم اهدای اسپرم را بی‌اهمیت جلوه دهد» و مردان دیگر را نیز به انجام همین کار تشویق می‌کند. او نوشت: «از قراردادها سرپیچی کنید – هنجار را دوباره تعریف کنید.