آیا ریفلاکس اسید می تواند باعث ایجاد گاز شود؟

بیماری رفلاکس معده به مری (GERD) که به عنوان بیماری ریفلاکس اسید نیز شناخته می‌شود، بر روی بر اساس ملی موسسه دیابت و بیماری های گوارشی و کلیوی (NIDDK). این یک شکل جدی‌تر از بیماری رایج است که به عنوان رفلاکس معده به مری (GER) شناخته می‌شود. GER زمانی اتفاق می افتد که اسفنکتر تحتانی مری (LES) یا خود به خود شل می شود یا به درستی سفت نمی شود. LES حلقه ای از عضلات است که در مری قرار دارد و به عنوان دریچه ای بین مری و معده عمل می کند. با GER، محتویات اسیدی معده به مری برمی گردد. LES به شیوه ای نامناسب شل می شود. شیره‌های گوارشی همراه با غذا بالا می‌آیند و شایع‌ترین علامت را ایجاد می‌کنند: درد مکرر و سوزان معروف به سوء هاضمه اسیدی یا سوزش سر دل که در قسمت میانی شکم و قفسه سینه قرار دارد.

در نظر گرفته می‌شود که در صورت علائم ریفلاکس، به GERD مبتلا هستید. پایدار و مزمن هستند و بیش از دو بار در هفته بروز می کنند. افراد در هر سنی ممکن است GERD را تجربه کنند. عوارض ناشی از GERD می‌تواند جدی باشد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

معلوم نیست که چرا برخی افراد دچار رفلاکس اسید می‌شوند و برخی دیگر نه. یکی از عوامل خطر برای GERD وجود فتق هیاتال است. باز شدن بزرگتر از حد طبیعی دیافراگم به قسمت فوقانی معده اجازه می دهد تا بالای دیافراگم و داخل حفره قفسه سینه حرکت کند. همه افراد مبتلا به فتق هیاتال علائم GERD را ندارند.

سایر عواملی که احتمال رفلاکس اسید را بیشتر می کنند عبارتند از:

• نوشیدن الکل
• سیگار کشیدن
• چاقی

<.بارداری

• بیماری های بافت همبند

چندین دارو نیز می توانند به رفلاکس اسید کمک کنند. اینها عبارتند از:

• داروهای ضد التهابی و NSAID ها، مانند ایبوپروفن (ادویل)، آسپرین (بایر) و ناپروکسن (ناپروسین)
• برخی آنتی بیوتیک ها
• بتابلوکرها، که برای فشار خون بالا و بیماری قلبی استفاده می‌شوند.
• مسدودکننده های کانال کلسیم، که برای فشار خون بالا استفاده می شود
• داروهای پوکی استخوان
• برخی از داروهای ضدبارداری
• که برای اضطراب یا بی خوابی استفاده می شوند
• داروهای ضد افسردگی

چه بپذیریم چه نپذیریم، هرکسی زمانی گاز دارد. دستگاه گوارش شما گاز تولید می کند و آن را از طریق دهان، از طریق آروغ زدن، یا راست روده، از طریق نفخ دفع می کند. افراد عادی در مورد 13 تا 21 بار در روز. گاز بیشتر از دی اکسید کربن، هیدروژن، نیتروژن، اکسیژن و متان تشکیل شده است.

گاز در دستگاه گوارش یا در اثر بلع هوا یا از تجزیه غذاها توسط باکتری های روده بزرگ ایجاد می شود. غذاهایی که باعث ایجاد گاز در یک فرد می شوند ممکن است در فرد دیگر این کار را نکنند. این به این دلیل است که باکتری های رایج در روده بزرگ می توانند گازی را که نوع دیگری از باکتری ها تولید می کنند، از بین ببرند. این یک تعادل ظریف است و محققان بر این باورند که تفاوت‌های کوچک در این تعادل باعث می‌شود برخی از افراد گاز بیشتری نسبت به دیگران تولید کنند.

بیشتر غذاها در روده کوچک تجزیه می شوند. با این حال، برخی از افراد به دلیل کمبود یا عدم وجود آنزیم های خاصی که به هضم غذا کمک می کنند، نمی توانند غذاها و مواد خاصی مانند لاکتوز را هضم کنند. غذای هضم نشده از روده کوچک به روده بزرگ حرکت می کند، جایی که باکتری های بی ضرر روی آن کار می کنند. بوی نامطبوع مرتبط با نفخ ناشی از گازهای گوگردی است که توسط این باکتری ها منتشر می شود.

غذاهایی که تولیدکنندگان گاز بدنام هستند عبارتند از:

• سیب
• مارچوبه
• لوبیا
• کلم بروکلی
• کلم بروکسل
• کلم
• گل کلم
• پیاز
• هلو
• گلابی
• مقداری غلات کامل