اما و اگرهای جذب مربیان خارجی برای حضور در بازیهای آسیایی

به گزارش خبرنگار مهر، بازی های آسیایی و چگونگی اعزام ورزشکاران و تیم های ایران به آن، این روزها اگرچه کُند و با حوصله دنبال می شود اما به هر حال محور بیشتر نشست هایی است که مدیران وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک یک پای ثابت آن به حساب می آیند تا در حضور آنها تصمیمات لازم برای چگونگی شکل گیری ترکیب کاروان اتخاذ شود.

پایه و اساس این تصمیمات طی دو ماه گذشته در جلسات مشترک با مسئولان رشته های کاندید اعزام به هانگژو اتخاذ شد تا در نشست های تکمیلی با حضور وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک چکش کاری شود و تکلیف مدیران فدراسیون ها را برای به صف کردن ورزشکاران و تیم های‌شان مشخص کند.

درخواستی که به ستاد عالی کشیده شد

«کیفی» یا «کمی» بودن کاروان، اصلی ترین مقوله در رابطه با کاروان بازی های آسیایی است که دیگر بررسی ها و برنامه ریزی ها حول آن انجام خواهد شد، حتی تصمیم گیری در مورد مسئله ای مانند «مربی خارجی» و جذب آن که مورد درخواست مدیران برخی رشته ها در نشست های کارشناسی بوده است.

این دسته مدیران با توجه به شرایط رشته خود در ایران و رقبای آسیایی شان همکاری با مربی خارجی را در برنامه دارند تا به این واسطه بتوانند حضورشان در بازی های آسیایی را نزدیک تر به نتیجه کنند. بعضا هم حتی قول مدال آوری در هانگژو را مشروط به در اختیار داشتن مربی خارجی کرده اند و اینکه مسئولان عالی رتبه ورزش، آنها را در این زمینه «حمایت مالی» کنند.

این مسئله یعنی طرح درخواست مسئولان فدراسیون هایی مانند هندبال، سپک تاکرا، شطرنج، قایقرانی، بوکس و تیراندازی در نشست اخیری که در غیاب وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک و با حضور دیگر مسئولان این کمیته و وزارتخانه برگزار شد، یکی از دو محور اصلی مورد بحث بود اما به نتیجه مشخصی نرسید تا در ستاد عالی بررسی و به سرانجام برسد.

به واقع موضوع اینگونه هدایت شده که نظر و دستور وزیر ورزش برای به کارگیری مربی خارجی – ویژه بازی های آسیایی – در این رشته ها لازم است در حالیکه به نظر می رسد این مهم بیشتر در گرو تعیین قالب کلی کاروان ایران و کیفی یا کمی بودن آن خواهد بود و طبیعتا این مسئله هم ارتباط مستقیم با بودجه و وضعیت آن در ورزش دارد.

کاروان ایران را کیفی بدانیم

کیفی بودن کاروان موضوعی است که اولین بار در کمیته ملی پارالمپیک و برای اعزام کاروان به بازی های پاراآسیایی و پارالمپیک مبنا و ملاک شد اما سید رضا صالحی امیری هم در آخرین ماه های حضورش در کمیته ملی المپیک بر شکل گیری اینگونه کاروان برای حضور در بازی های آسیایی تاکید داشت. بعد از جابه جایی در کمیته ملی المپیک این مسئله یعنی کیفی بودن کاروان ایران کمتر در صحبت ها و اظهارنظرها برجسته شد و حتی مناف هاشمی دبیرکل کمیته ملی المپیک در آخرین اظهارنظری که پیرامون کاروان بازی های آسیایی داشته، ترکیب ۸۰۰ نفری را برای این کاروان پیش بینی کرده است یعنی دو برابر ترکیبی که به دوره پیشین این باز در اندونزی اعزام شد.

البته که با توجه به بودجه پیشنهادی ورزش و شرایط اقتصادی و نرخ ارز به نظر می رسد که اینگونه اظهارنظرها بیشتر در راستای به نتیجه رساندن رایزنی ها برای افزایش بودجه ورزش مطرح شده تا اعمال قطعی در مورد کاروان ایران، به خصوص که محمود خسروی وفا طی همین 6 ماهی که در کمیته ملی المپیک مستقر شده، نشان داده است که کماکان بر سیاست های مدیریتی که سال ها در پارالمپیک داشته، تاکید دارد. شاید به همین دلیل است که در نخستین نشست کارشناسی برگزار شده ویژه بازی ها آسیایی، گروه بندی ورزشکاران مورد تاکید قرار گرفت و اینکه اعزام ها بر مبنای رنگ مدال و تعداد آنها باشد (در بخش بانوا البته نگاه حمایتی بیشتری وجود دارد)

بنابراین اشتباه نیست اگر بر کیفی شکل گرفتن قطعیِ ترکیب کاروان ورزش ایران برای بازی های آسیایی تکیه بیشتری داشت تا کمی بودن آن که قطعا هزینه های سنگینی را روی دوش متزلزل و خالی از سرمایه ورزش خواهد گذاشت.

جذب مربی خارجی ویژه بازی های آسیایی منتفی است؟!

اگر این مسئله یعنی کیفی بودن کاروان ایران متر و معیار مدیران برای گلچین کردن رشته ها و ورزشکاران و تیم ها شود به طور حتم جذب مربی خارجی به خودیِ خود منتفی خواهد بود به خصوص با فاصله زمانی هشت ماهه باقی مانده تا زمان برگزاری بازی های آسیایی که برای تایید جذب مربی خارجی، آغاز مذاکرات در این زمینه تا به سرانجام رساندن آن، سفر گزینه موردنظر به ایران برای انعقاد قرارداد و آغاز همکاری، حاصل شدن شناخت کافی از ورزشکاران و برنامه ریزی بر اساس آن و … اصلا کافی و اندازه نیست به ویژه که در این میان تعطیلات نوروز هم وقفه ای را در پیگیری خیلی از فعالیت ها ایجاد خواهد کرد.

حتی اگر مشکل زمان هم وجود نداشته باشد، جذب مربی خارجی برای برخی رشته ها متناسب با شاخصه های تعیین شده برای کاروان کیفی نیست و همین مسئله هم می تواند خط قرمز دیگری بر درخواست واصله از برخی فدراسیون ها برای همکاری با این دسته مربیان باشد.

مدال آوری و توجه به رنگ آن اصلِ اول در تشکیل کاروان کیفی است در حالیکه شرایط داخلی و رقبای برخی رشته های متقاضی برای جذب مربی خارجی به گونه ای است که حتی قرار گرفتن مربی خارجی کنار ورزشکاران شان هم ضمانتی بر کسب مدال خوش رنگ نیست.