آنچه در مورد اضطراب و افسردگی نوجوانان باید بدانید

• ژنتیک: نوجوانانی که سابقه خانوادگی اختلالات خلقی یا اضطرابی دارند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آنها باشند.
• >تروما: نوجوانان با سابقه تروما – مانند سوء استفاده جنسی، خشونت، یا درگیری در تصادف – ممکن است بیشتر دچار اضطراب و افسردگی شوند.
• محیط: محیط اجتماعی، مدرسه و خانه یک نوجوان می تواند بر سلامت روان آنها تأثیر بگذارد. مشکلاتی مانند بدرفتاری و بی توجهی، طلاق در خانواده، مورد آزار و اذیت قرار گرفتن، فقر، ناتوانی های یادگیری و تلاش برای تناسب اندام ممکن است به افسردگی و اضطراب کمک کنند.
• تفاوت های مغز: قوی>مغز نوجوانان از نظر ساختاری با مغز بزرگسالان متفاوت است. تغییرات در مدارهای مغزی نوجوانان که در واکنش به خطر و پاداش نقش دارند، می‌توانند سطح استرس را افزایش دهید. نوجوانان مبتلا به افسردگی و اضطراب ممکن است سطوح مختلفی از انتقال دهنده های عصبی مانند دوپامین، سروتونین و نوراپی نفرین — در مغز آنها . اینها بر تنظیم خلق و خو و رفتار تأثیر می گذارند.
• سوء استفاده از مواد: سوء مصرف مواد مخدر و الکل ممکن است بر خلق و خوی نوجوانان تأثیر بگذارد و منجر به افسردگی شود. آنها ممکن است برای خوددرمانی احساسات خود به این مواد روی آورند.
• استرس‌های بلوغ: نوجوانانی که بلوغ را تجربه می‌کنند ممکن است بروند. از طریق تغییرات هورمونی که بر خلق و خوی آن‌ها تأثیر می‌گذارد و با استرس‌های بدن در حال تغییر مقابله می‌کند، که می‌تواند باعث شود آنها نسبت به همسالان خود احساس متفاوتی داشته باشند.
• الگوهای فکری منفی: افسردگی و اضطراب در نوجوانان ممکن است با الگوهای فکری منفی مرتبط باشد. اگر نوجوانان مرتباً در معرض افکار منفی – اغلب از طرف والدینشان – قرار دارند، ممکن است جهان بینی منفی ایجاد کند.

یک نوجوان می تواند تشخیص بالینی کامل را از یک متخصص مراقبت های بهداشتی مانند پزشک، روانشناس یا روانپزشک دریافت کند.

نگرانی‌های پزشکی خاص می تواند اضطراب و افسردگی را تقلید کند. اینها عبارتند از اختلالات تیروئید و اختلالات مصرف مواد. به همین دلیل، برای دستیابی به یک تشخیص مناسب، لازم است افراد غیرفعال را رد کرد.

آکادمی اطفال آمریکا (AAP) یک دستورالعمل جهانی غربالگری افسردگی را برای افراد 12 سال و بالاتر تأیید می کند. متخصصان مراقبت‌های بهداشتی ممکن است از دستورالعمل‌های AAP یا دستورالعمل‌های بزرگسالان برای نوجوانان بزرگ‌تر استفاده کنند.

دکتر، روان‌شناس یا روان‌پزشک با پرسیدن یک سری سؤال درباره رفتارها، خلق‌وخو و افکار نوجوان، ارزیابی روان‌شناختی را از نوجوانان انجام می‌دهند. . آنها همچنین تاریخچه خانوادگی نوجوان، روابط با همسالان و عملکرد مدرسه را در نظر می گیرند.

یک نوجوان باید معیارهای مشخص شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجمرا داشته باشد. > برای دریافت تشخیص اضطراب یا افسردگی.

یک متخصص مراقبت های بهداشتی افسردگی، اضطراب یک نوجوان را درمان می کند. ، یا هر دو بر اساس شدت بیماری. آنها ممکن است روان درمانی (گفتار درمانی)، دارو یا هر دو را پیشنهاد کنند.

معمولاً، ترکیبی از این دو موثرترین درمان. یک ضدافسردگی، یا ترکیبی از داروهای ضد افسردگی، می‌تواند به اصلاح عدم تعادل شیمیایی در مغز نوجوان کمک کند. در همین حال، گفتار درمانی ممکن است به مبارزه با الگوهای فکری و رفتارهای منفی کمک کند.

سازمان غذا و دارو (FDA) هشداری صادر کرده است که داروهای ضد افسردگی ممکن است باعث ایجاد افکار خودکشی در برخی از کودکان و نوجوانان شود. FDA دو دارو را برای درمان افسردگی در کودکان تأیید کرده است: فلوکستین (Prozac)، برای کودکان 8 سال و بالاتر، و escitalopram (Lexapro)، برای کودکان 12 سال و بالاتر.

کارشناسان بیان می‌کنند که به مطالعات بیشتر در مورد کودکان نیاز دارند، زیرا بسیاری از داروهای ضد افسردگی با تأیید بزرگسالان در کودکان ثابت نشده است.

FDA می‌خواهد همه داروهای ضد افسردگی هشداری در مورد افزایش خطر افکار و رفتارهای خودکشی در کودکان داشته باشند. کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوان تا سن 24 سال.

به‌جز درمان‌های دارویی و گفتار درمانی، نوجوانانی که افسردگی و اضطراب را تجربه می‌کنند ممکن است از موارد زیر تسکین پیدا کنند:

• ورزش و فعال ماندن، حتی اگر فقط یک روز کوتاه باشد. پیاده روی
• گذراندن وقت با دوستان و خانواده
• تقسیم کارهای بزرگ به کارهای کوچکتر، ساده تر و قابل کنترل تر
• تلاش برای حفظ یک برنامه خواب منظم
• خوردن یک رژیم غذایی سالم
• کمک خواستن

صحبت کردن با یک گروه حمایتی همچنین ممکن است به نوجوانان در مدیریت افسردگی یا اضطراب کمک کند. برخی از سازمان‌هایی که کمک می‌کنند عبارتند از:

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به افسردگی یا اضطراب را در نوجوانان افزایش دهند عبارتند از :

• مشکل در سازگاری اجتماعی
• داشتن سابقه خانوادگی افسردگی و اضطراب
• فقدان حمایت عاطفی
• مورد آزار و اذیت حضوری یا آنلاین
• زندگی در یک خانه توهین آمیز یا خشونت آمیز
• تجربه یک بحران، مانند مرگ یا طلاق در خانواده
• تجربه آسیب های گذشته
• داشتن یک بیماری مزمن
• در جهت گیری جنسی یا هویت جنسی خود مشکل دارند

والدین یا مراقبان نوجوانانی که افسردگی، اضطراب یا هر دو دارند، می‌توانند با در نظر گرفتن این وضعیت به عنوان یک موضوع جدی که نیاز به توجه حرفه‌ای دارد، به آنها کمک کنند.

آنها باید به آنها کمک کنند. نوجوانان درمانگری را پیدا می‌کنند که از صحبت کردن با او احساس راحتی می‌کنند و در مورد برنامه درمانی با یک متخصص پزشکی صحبت می‌کنند.

والدین و مراقبان نیز می‌توانند سعی کنند نوجوانان خود را به ورزش، اجتماعی بودن، برنامه‌ریزی فعالیت‌های خود در بخش‌های قابل کنترل، تشویق کنند. و راهی برای احساسات خود پیدا کنید، مانند یک مجله یا گروه پشتیبانی.

پتانسیل های زیادی وجود دارد. علل افسردگی و اضطراب در نوجوانان اینها شامل ژنتیک، ضربه، محیط اطراف، تفاوت در مغز، سوء مصرف مواد، استرس بلوغ، و الگوهای فکری منفی است.

علائم افسردگی و اضطراب در نوجوانان ممکن است شامل انرژی کم، کمبود انرژی باشد. علاقه به چیزهایی که قبلاً از آنها لذت می بردند، اختلال در خواب و احساس ناامیدی.

موثرترین درمان برای افسردگی و اضطراب معمولاً ترکیبی از گفتار درمانی و دارو است.

به غیر از در درمان پزشکی، نوجوانان ممکن است بتوانند علائم خود را با ورزش کردن، انجام کارهای بزرگ قابل کنترل تر، معاشرت، حفظ برنامه خواب منظم و درخواست کمک، بهبود بخشند.