میگرن دهلیزی چیست؟

سردردهای میگرنی بسیار شایع هستند و تقریباً 29.5 میلیون نفر در ایالات متحده. این وضعیت ممکن است برای برخی افراد ناتوان کننده باشد. از هر 10 نفری که میگرن دارند، 9 نفر در صورت بروز علائم قادر به عملکرد طبیعی نیستند و از هر 10 نفر 3 نفر ممکن است به استراحت در بستر نیاز داشته باشند.

افرادی که دچار سردردهای میگرنی می‌شوند بین 15 تا 55 سال سن دارند. و سه برابر بیشتر احتمال دارد که زن باشند.

میگرن همیشه فقط یک نوع متوسط ​​یا شدید نیست سردرد، اما می‌تواند بر سیستم عصبی تأثیر بگذارد.

میگرن دهلیزی چیست؟

میگرن می‌تواند بر سیستم دهلیزی گوش داخلی تأثیر بگذارد، که بر نحوه کنترل تعادل مغز و نحوه تجربه فرد از فضای اطراف تأثیر می‌گذارد. هنگامی که این سیستم به درستی کار نمی کند، ممکن است فرد احساس سرگیجه، بی ثباتی یا سرگیجه را تجربه کند که می تواند در اثر حرکت ایجاد شود.

وقتی فرد این نوع حملات را تجربه می کند، ممکن است پزشک فکر کند که فرد مبتلا به میگرن دهلیزی است. علائم برای چند دقیقه یا چند ساعت

یک فرد مبتلا به میگرن دهلیزی ممکن است سابقه سردردهای میگرنی نیز داشته باشد. درباره 40% افرادی که از سردردهای میگرنی رنج می برند علائم دهلیزی نیز دارند. با این حال، فرد می‌تواند میگرن دهلیزی را بدون سردرد نیز تجربه کند.

میگرن دهلیزی می‌تواند باعث احساس حرکت یا افتادن زمین یا ایجاد مشکل در هماهنگی حرکت می شود. همچنین می‌تواند بر حواس تأثیر بگذارد و شنوایی را مختل کند.

به غیر از سردرد، علائم می تواند شامل:

• حساسیت به نور، صدا یا بو باشد
• تهوع یا استفراغ
• سرگیجه
• احساس بی حسی یا گزگز
• مشکلات بینایی
• گردن درد< /li>
• ناراحتی در چرخش، خم شدن، یا نگاه کردن به بالا
• احساس فشار در سر یا گوش
• زنگ زدن در گوش، معروف به وزوز گوش
• از دست دادن جزئی یا کامل بینایی
• اختلالات بینایی، مانند چشمک زدن چراغ ها ، لکه ها یا تاری

این علائم می توانند از نظر شدت متفاوت باشند. ممکن است علائم هشداردهنده ای وجود داشته باشد که علائم دهلیزی در شرف وقوع است. یک فرد ممکن است نورهای چشمک زن یا سایر اختلالات بینایی را ببیند، پدیده ای که به عنوان هاله نیز شناخته می شود.

محققان. به طور کامل نمی دانم چه چیزی باعث میگرن می شود. یک نظریه نشان می دهد که میگرن به یک بار الکتریکی غیرعادی در نورون ها مربوط می شود که گیرنده های درد مغز را تحریک می کند. نظریه دیگری پیشنهاد می کند که میگرن ممکن است با تغییرات سروتونین در مغز مرتبط باشد.

میگرن نیز ممکن است ایجاد شود. ارثی درباره 80% از افرادی که میگرن را تجربه می کنند، سابقه خانوادگی این بیماری را گزارش می دهند.

محرک های رایج ممکن است شامل:

• استرس و اضطراب
• غذا یا نوشیدنی، مانند کافئین، الکل، یا محصولات لبنی
• کم خوابی یا خواب زیاد
• عوامل محیطی، مانند نورهای مصنوعی روشن
• تغییرات هورمونی، مانند دوران قاعدگی

محرک‌های این بیماری احتمالاً از فردی به فرد دیگر متفاوت است. نگهداری از عواملی که منجر به علائم میگرن دهلیزی می شود، مانند خواب بد شبانه، می تواند به تشخیص کمک کند. همچنین می‌تواند به فرد کمک کند تا از محرک‌ها اجتناب کند.

یک پزشک عمومی یا یک متخصص مغز و اعصاب متخصص در سیستم عصبی باید میگرن دهلیزی را تشخیص دهد.

پزشک در مورد سابقه پزشکی فرد سؤال می‌کند، معاینه فیزیکی انجام می‌دهد و اطلاعات بیشتری در مورد علائم و تعداد دفعات آن جستجو می‌کند. آنها رخ می دهند.

اگرچه هیچ دلیل قطعی برای میگرن دهلیزی وجود ندارد، اما مجموعه ای از دستورالعمل های واضح برای تشخیص این بیماری وجود دارد. آنها شامل:

• جریان یا سابقه میگرن
• علائم دهلیزی متوسط ​​یا شدید که از 5 دقیقه تا 72 ساعت طول می کشد
• نیمی از اپیزودها با سردرد میگرنی، اختلالات بینایی یا ناراحتی ناشی از صدا یا نور رخ می دهد
• حداقل پنج دوره از علائم دهلیزی به تنهایی یا همراه با سردرد میگرنی رخ می دهد

پس از تشخیص، در صورت نیاز ممکن است برای فرد دارو تجویز شود. آنها همچنین می‌توانند راهنمایی برای تعیین محرک‌ها و توصیه‌هایی در مورد مدیریت این بیماری دریافت کنند.

دارو برای کمک در دسترس است. اگر علائم میگرن دهلیزی شدید باشد و به طور منظم به اندازه کافی رخ دهد که در زندگی فرد اختلال ایجاد کند. دارو به خصوص ممکن است بتواند به محرک های غیرقابل اجتناب، مانند تغییرات هورمونی یا استرس کمک کند.

داروهای احتمالی که شرایط مختلفی را درمان می‌کنند نیز ممکن است به درمان میگرن دهلیزی کمک کنند. ممکن است شامل:

• داروهای مسدودکننده بتا
• داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای
• مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) یا سروتونین یا سروتونین/نوراپی نفرین مهارکننده های بازجذب یا مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRIs)
• داروهای ضد تشنج
• داروهای پپتیدی مرتبط با ژن کلسی تونین
• توکسین onabotulinum A

کسی که داروی پیشگیرانه مصرف می کند باید هر روز آن را مصرف کند بدون توجه به اینکه آیا علائم میگرن دارد یا خیر. داروهای نجات ممکن است درد یا حالت تهوع را در صورت بروز علائم تسکین دهند.

یک نوع داروی نجات برای در نظر بگیرید تریپتان است. محققان این موارد را طوری طراحی کردند که به محض شروع علائم میگرن برای بازگرداندن تعادل سروتونین در مغز مصرف شوند.

درمان‌های طبیعی

ایجاد تغییر در شیوه زندگی و اجتناب از محرک‌ها می‌تواند به کاهش علائم میگرن دهلیزی کمک کند. . مراحلی که می‌تواند به شامل:

• رژیم غذایی سالم
• خواب کافی هر شب
• تلاش برای کاهش استرس
• ورزش منظم
• اجتناب از هرگونه غذا یا نوشیدنی که ممکن است محرک باشد، مانند الکل

درمان توانبخشی دهلیزی (VRT) ممکن است کمک به طور کلی در صورت شدید بودن وضعیت و همچنین با علائم منظم یا به خصوص بد. این درمان می تواند شامل تمریناتی برای تثبیت نگاه و بهبود توانایی چشم برای ردیابی حرکت باشد. همچنین می‌تواند وظایفی را برای بهبود تعادل و هماهنگی دست و چشم ترکیب کند.

بسیاری از مردم ممکن است این دروغ را ببینند. در یک اتاق تاریک یا خوابیدن می‌تواند به کاهش علائم میگرن کمک کند.

مصرف داروهای مسکن بدون نسخه یا مسکن در اولین علائم علائم نیز ممکن است شدت علائم را کاهش دهد.

>

افرادی که میگرن دهلیزی دارند ممکن است دوره های در زندگی با موارد کمتر و سایر دوره هایی که تعداد آنها بیشتر است را تجربه کند.

وقتی علائم با فرکانس بالا اتفاق می‌افتد، می‌تواند بر توانایی فرد برای زندگی روزمره تأثیر بگذارد. این ممکن است تأثیر منفی بر شغل، تحصیلات و روابط فرد با خانواده و دوستان داشته باشد.

زندگی با این بیماری می‌تواند منزوی‌کننده و دلسردکننده باشد. علاوه بر بررسی درمان‌ها، جستجوی حمایت از همتایان مبتلا به این بیماری نیز می‌تواند کمک کند.